Γεννήθηκες εκεί μαζί μου. Ήσουν εκεί στις πρώτες μου φωνές, στο πρώτο μου κλάμα, όταν άνοιξα τα μάτια μου για πρώτη φορά. Ήσουν εκεί όταν άρχισα να περπατάω, να μαθαίνω τις πρώτες μου λέξεις και να ξεχωρίζω τα πράγματα γύρω μου. Ήσουν εκεί στο πρώτο μου "μυστήριο". Προσπάθησες να μου εξηγήσεις ό,τι συνέβαινε γύρω μου. Μάταια... Χρόνια μετά μου εξήγησες πως στην πίστη δεν χωρά απόδειξη.
Μεγάλωσα λίγο και ήσουν ανάμεσα
στα γράμματα και τα νούμερα, στα μολύβια
και τις γόμες μου. Αποκωδικοποιούσες τα πάντα γύρω μου. Ήσουν εκεί στις πρώτες μου φιλίες, στις πρώτες μου αταξίες, στους πρώτους μου τσακωμούς. Ήσουν εκεί κάθε φορά που χτυπούσα, υπαίτιο για κάθε πρωτόγνωρη μορφή συναισθημάτων και πόνου.
Μεγάλωσα κι άλλο και ήσουν πάλι εκεί. Όταν έμαθα το παιχνίδι με τα ασπρόμαυρα τετράγωνα και παθιάστηκα με τις νίκες, μου έμαθες να χάνω κάθε φορά που σε είχα αντίπαλο. Όσο έχανα δυνάμωνες και δυνάμωνα κι εγώ μαζί σου. Και δυναμώνεις ακόμη, σε κάθε βιβλίο που διαβάζω, σε κάθε μου απορία, σε κάθε συζήτηση.
Σε έχασα μόνο για λίγο, μέσα σε κακές συνήθειες και καπνούς. Μα ήσουν και πάλι εκεί να με περιμένεις και το έκανες υπομονετικά, σαν να το ήξερες. Λίγο σκουριασμένο ήσουν, μα διψούσες για την συνέχεια.
Πέρασαν τα χρόνια και είσαι παντού σε όλα. Σε κάθε σωστή και λάθος κίνηση. Σε κάθε αρχή και τέλος. Σε κάθε μου τρέλα ή παράνοια. Είσαι το όπλο μου σε κάθε μου λογομαχία, σε κάθε συζήτηση, σε κάθε διαφωνία. Είσαι εκεί σε κάθε έρωτα και σε κάθε εμμονή.Ήσουν εκεί το βράδυ που έγραψα για ροζ μπότες.
Γεννήθηκες εκεί μαζί μου.
Θα είσαι εκεί και 7 λεπτά αφότου πεθάνω.
Σε ευχαριστώ.
Φοίνικας
Φωτογραφικό υλικό Βιργινία Βλάχου
Official page
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου