Βαρέθηκα να γράφω ιστορίες για έρωτες αγάπες και ανεκπλήρωτα όνειρα.
Βαρέθηκα να γράφω για χαμόγελα και να διαβάζω για παιδιά που μετράνε τα άστρα όταν εκεί έξω σ'αυτή την αηδία που λέγεται πολιτισμένος κόσμος υπάρχουν παιδιά που κοιτάνε τον ουρανό και αντί για αστέρια μετράνε θανατηφόρες ρουκέτες και πυραύλους.
Βλέπουν τον θάνατο κατάματα ,νιώθουν τον φόβο να σκίζει την ψυχούλα τους στα δύο όταν κοιτάνε τον αδερφό τους αιμόφυρτο να κλαίει και να ζητάει βοήθεια γιατί θέλει να ζήσει και τρέμει στην ιδέα πως σε λίγα λεπτά θα 'χει πεθάνει από αιμορραγία.
Βλέπουν τη μάνα τους να κλαίει με λυγμούς και
