ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ ΔΡΟΜΟΙ...

Πού να τελειώνει τ’ όνειρο και πού ν’ αρχίζει η ζωή..;
Κουράστηκε η ψυχή μου να κουβαλάει πληγές… Φεύγω…
Είναι μονόδρομος η φυγή … και γυρισμός, κανείς… Φεύγω…
Μην το πάρεις σαν λιποταξία, ούτε σαν εγκατάλειψη…
Φεύγω να βρω τον εαυτό μου…
Μέσα στα μονοπάτια σου, χάθηκε η ζωή μου…
Πίστευες ότι θα αντέξω ζωή μισή... ένα σώμα που περιφέρεται και μια ψυχή που τρομαγμένη σεργιανίζει τις ερημιές της νιότης. Φεύγω…
Μην μιλήσεις… Δεν θέλω να ακούσω ούτε μια λέξη από τα χείλη σου…
Άκουσα πολλές…
Μια λέξη απ’ την καρδιά σου, ίσως μ’ έκανε να μείνω…
Αλλά όχι τώρα… Έχει πια νυχτώσει μέσα μου… Φεύγω…
Φεύγω για μένα… να βρω εμένα… να αγαπήσω εμένα… να ζήσω για μένα…
Να ξεχάσω εσένα…
Μην μιλήσεις… Δεν θέλω τίποτα να ξέρω πια…
Και μη ψάξεις να με βρεις… Είμαι ήδη μακριά…
Δύο παράλληλοι δρόμοι ήμαστε τελικά… και ξέρεις,
δυο δρόμοι παράλληλοι, δεν συναντιούνται ποτέ……

ΠΗΓΗ:  DREAMERS