Έχω δύο άδεια χέρια.
Η νύχτα μου δεν είναι σαν την δική σου. Δεν εμπεριέχει φώτα, εξόδους, μουσική, κόσμο. Η δική μου νύχτα είναι αλλοπρόσαλλη, προβληματική, απότομη, μυστήρια, σκεπτική. Για μελωδία της το ασταμάτητο παραμιλητό μου και πότε πότε, όταν καταφέρω να ηρεμήσω, την ακούω να μου ψιθυρίζει στο αφτί, να μου ζητάει να συνεχίσω, να πω κι άλλα, περισσότερα, μέχρι να στερέψω λίγο πριν το ξημέρωμα.
