Η μοναξιά του δρομέα μεγάλων αποστάσεων

 Δεν ζούμε, τρέχουμε.

Όλο τρέχουμε, κάτι να προλάβουμε, κάτι να κάνουμε, κάποιον να δούμε, κάτι να πληρώσουμε, κάτι να ακούσουμε, κάτι να μάθουμε, κάτι να διαβάσουμε, κάτι.Απ' τη στιγμή που ανοίγουμε τα μάτια μας μέχρι να τα κλείσουμε, τρέχουμε.

Ακόμα και τις στιγμές που ξεκουραζόμαστε, ακόμα και στον ελεύθερο χρόνο μας, ακόμα και τότε κάτι πρέπει να κάνουμε.
«Τι κάνεις;»
«Τίποτα»
(αυτή είναι η πιο ανησυχητική απάντηση)

Φόρος Τιμής

   
   Γεννήθηκες εκεί μαζί μου. Ήσουν εκεί στις πρώτες μου φωνές, στο πρώτο μου κλάμα, όταν άνοιξα τα μάτια μου για πρώτη φορά. Ήσουν εκεί όταν άρχισα να περπατάω, να μαθαίνω τις πρώτες μου λέξεις και να ξεχωρίζω τα πράγματα γύρω μου. Ήσουν εκεί στο πρώτο μου "μυστήριο". Προσπάθησες να μου εξηγήσεις ό,τι συνέβαινε γύρω μου. Μάταια... Χρόνια μετά μου εξήγησες πως στην πίστη δεν χωρά απόδειξη.

  Μεγάλωσα λίγο και ήσουν ανάμεσα στα γράμματα και τα νούμερα, στα μολύβια και τις γόμες μου. 
Αποκωδικοποιούσες τα πάντα γύρω μου. Ήσουν εκεί στις πρώτες μου φιλίες, στις πρώτες μου αταξίες, στους πρώτους μου τσακωμούς. Ήσουν εκεί κάθε φορά που χτυπούσα, υπαίτιο για κάθε πρωτόγνωρη μορφή συναισθημάτων και πόνου. 

~ Ζέση ~

Είναι σπουδαίο πράγμα να είσαιζωντανός. Είναι σπουδαίο να παίζεις το γελοίο παιχνίδι σου. Στο τέλος θα αφομοιώσεις κάτι. Αλλά σιχαίνομαι να ακούω τον εαυτό μου να μιλάει. Φύγε. Με ένα σύννεφο μυστηρίου ανάμεσα στα μάτια. Άφησε το αστρικό σου κορμί για να αισθανθείς πλήρη επαφή με το σύμπαν. Οι πιο γλυκιές αναμνήσεις είναι χρωματισμένες από φόβο για τους εφιάλτες. 

Μονόγραμμα ~ Οδυσσέας Ελύτης

III
Έτσι μιλώ για σένα και για μένα

Επειδή σ' αγαπώ και στην αγάπη ξέρω
Να μπαίνω σαν Πανσέληνος
Από παντού, για το μικρό το πόδι σου μες στ' αχανή σεντόνια
Να μαδάω γιασεμιά - κι έχω τη δύναμη
Αποκοιμισμένη, να φυσώ να σε πηγαίνω
Μεσ' από φεγγερά περάσματα και κρυφές της θάλασσας στοές