Κυριακή 13 Ιουλίου 2014

Ο ευτυχισμένος πρίγκηπας (Όσκαρ Ουάιλντ) .2.


Στο ψηλότερο σημείο της πόλης υψωνόταν πάνω σ' ένα βάθρο το άγαλμα του Ευτυχισμένου Πρίγκηπα. Ήταν όλο καλυμμένο με λεπτά φύλλα χρυσού, είχε δυο ζαφείρια για μάτια κι ένα μεγάλο πορφυρό ρουμπίνι έλαμπε στη λαβή του ξίφους του.   
- Τι ωραίο άγαλμα! Μοιάζει με άγγελο! έλεγαν οι περαστικοί.
- Μακάρι να ήμουν κι έγώ στη θέση του Ευτυχισμένου Πρίγκηπα!  
Ένα φθινοπωρινό απόγευμα, ένα χελιδόνι ξεκίνησε ένα μεγάλο ταξίδι με προορισμό την Αίγυπτο. Κάποια στιγμή, εξαντλημένο απ' τη διαδρομή και τον δυνατό αέρα, αναζήτησε καταφύγιο στα πόδια του αγάλματος του Ευτυχισμένου Πρίγκηπα. Μόλις που είχε αποκοιμηθεί, όταν ένιωσε μια μεγάλη σταγόνα να πέφτει στα φτερά του.  
- Τι παράξενο!

~Η Γνωριμία~
























Κι ήρθε η στιγμή
που κοίταξες στον καθρέφτη
και είδες επιτέλους τον εαυτό σου.



Ήσουν στα αλήθεια εσύ.
Χρόνια 
το περίμενες.
Ιερή στιγμή.