ΔΥΣΤΥΧΩΣ,ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ....

Ο άνθρωπος του σήμερα έχει απομακρυνθεί εντελώς από την έννοια άνθρωπος και ανθρωπιά. Αν μπορούσα να επινοήσω μια καινούργια λέξη που θα μπορούσε να αντικαταστήσει την παλιά, αυτήν θα ήταν "Άνιωθος". Ξέρω...ξέρω , δεν υπάρχει σε κανένα λεξικό ,εξάλλου είπα πως θα την επινοήσω. Μπορώ όμως να την βάλω εγώ σε ένα...στο λεξικό του μυαλού μου. Εκεί θα μπορέσω να σας δώσω μια κατανοητή ερμηνεία. "Άνιωθος" λοιπόν είναι αυτός που ξέχασε τι θα πει  αγάπη. Για να είσαι μοδάτος στις μέρες μας πρέπει να είσαι και απαθής. Δεν επιτρέπεται να λες στους άλλους πόσο τους αγαπάς και τους συμπαθείς ή τους θαυμάζεις. Αντιθέτως, πρέπει να το παίζεις σκληροτράχηλος χωρίς συναισθήματα και ευαισθησίες. Επίσης, επείγει να αποδείξεις στους άλλους πως δεν έχεις καμία απολύτως ανάγκη από συναισθηματική κάλυψη και αηδίες. Σου αρκούν οι σωματικές ηδονές. Είσαι ένα free άτομο που σου αρκεί ο εαυτός σου και μόνο ο εαυτός σου για να είσαι ευτυχισμένος. Δεν κάνεις ποτέ σχέσεις γιατί δεν είναι "in", δεν έχεις αληθινούς φίλους και πάνω απ'όλα δεν δένεσαι ποτέ με ανθρώπους, αυτό είναι νόμος για σένα,κάπως πρέπει να προστατέψεις τον εαυτό σου, τι να κανουμε;;; Δεν νιώθεις τίποτα όταν ακούς την λέξη σ'αγαπώ αλλά ούτε και όταν την λες. Αν την πεις και ποτέ. Όταν καταλάβεις πως πας να αγαπήσεις κάποιον περισσότερο απο εσένα τότε νιώθεις ντροπή και απλά το εγκλωβίζεις μέσα σου χωρίς να το πεις και να το δείξεις πουθενά,έτσι προστατεύεσαι από το να ακουστεί παραέξω ότι έγινες φλώρος. Μπράβο λοιπόν άνθρωπε του σήμερα....."ΑΝΙΩΘΕ"  του σήμερα...ξέρω πως είσαι υπερήφανος...εξάλλου μόνο η υπερηφάνεια σου σου έχει απομείνει. Πιο πολύ δεν λυπάμαι για σένα αλλά για αυτούς που παρέλειψαν να σου μάθουν κάτι τόσο σημαντικό όσο η αγάπη...ξέχασαν να σου δείξουν πως να αγαπάς...

ΘΕΛΕΙ ΩΡΙΜΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΓΑΠΗΣΕΙΣ....

Το συμπέρασμα μου είναι πως χρειάζεται άπλετη ωριμότητα για να καταφέρεις να αγαπήσεις...και η ωριμότητα δεν έχει να κάνει με την ηλικία..σημαίνει κάτι πολύ πιο βαθύ και ουσιαστικό από την απλή σωματική ανάπτυξη και το πέρασμα του χρόνου. Σημαίνει όχι μόνο ότι έχουμε αναπτύξει το μαυλό μας και την εφευρετικότητα μας,αλλά κυρίως ότι έχουμε ξυπνήσει μέσα μας κάθε είδους ευαισθησία. Αυτό κατ'επέκταση μας καθιστά ικανούς να δικαιολογήσουμε κάθε ανθρώπινη συμπεριφορά χωρίς να γινόμαστε καχύποπτοι και απελπιστικά περίεργοι με τους γύρω μας. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο κατόρθωμα στην ζωή από το να μαθεις να συγχωρείς και να αγαπάς. Η αγάπη είναι ζωή και ευτυχία. Χάνοντας την αγάπη,χάνεις την ζωή και πιο συγκεκριμένα την ευτυχία στην ζωή σου...

ΕΙΝΑΙ Η ΑΓΑΠΗ....

Eίναι η αγάπη που μπορεί να νικήσει τους φόβους....
Είναι η αγάπη που μπορεί να σε σώσει...
Είναι η αγάπη που μπορεί να σε ξαναγεννήσει και να σε κάνει να λατρέψεις κάθε τι γύρω σου.....
Αντιμετωπίζοντας την ζωή θετικά και τους ανθρώπους με αγάπη τότε όλα αρχίζουν να δείχνουν διαφορετικά μέσα μας....
Έχουμε τόσες πολλές ευκαιρίες να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε κι όμως τις σπαταλάμε για το τίποτα...
Το τέλειο συμπλήρωμα του ανθρώπου όμως είναι το να αγαπά με πληρότητα ...

Συνεχίζω. . .

Συνεχίζω να πιστεύω ακόμα και όταν οι άλλοι έχουν χάσει την ελπίδα
Συνεχίζω να αγαπώ ακόμα και όταν οι άλλοι τείνουν στο μίσος
Συνεχίζω να χτίζω ακόμα και όταν οι άλλοι καταστρέφουν
Συνεχίζω να ψάχνω για την Ειρήνη ακόμα και όταν οι άλλοι ψάχνουν για πόλεμο
Συνεχίζω να δίνω φως ακόμα και όταν οι άλλοι περπατούν στο σκοτάδι
Συνεχίζω να φωνάζω ακόμα και όταν οι άλλοι παραμένουν σιωπηλοί
Συνεχίζω να χαμογελώ ακόμα και όταν οι άλλοι έχουν χάσει την πίστη τους
Συνεχίζω να δίνω χαρά ακόμα και όταν οι άλλοι παραμένουν θλιμμένοι
Συνεχίζω να ανακουφίζω ακόμα και όταν οι άλλοι υποφέρουν από πόνο
Συνεχίζω να δίνω βοήθεια ακόμα και όταν οι άλλοι αισθάνονται εξαντλημένοι

Συνεχίζω εγώ, συνεχίζουμε όλοι γιατί στην πορεία της ζωής μας θα υπάρξει κάποια στιγμή που ένας άνθρωπος, ένας φίλος, ένα παιδί, ένας συγγενής, ένας αγαπημένος μας θα γυρίσει το βλέμμα του επάνω μας ζητώντας από εμάς κάτι με μεγάλη εγκαρτέρηση και τρυφερότητα…

κείμενο Ε.Π.

φωτογραφία Katarina Baliova

Πηγή : world look

ΤΙ ΝΑ'ΝΑΙ ΑΡΑΓΕ Η ΖΩΗ...

Τι να' ναι άραγε η ζωή, αναρωτιέσαι...
Ένα πρωί που χαμογελώντας είπες "καλημέρα" στους γονείς σου και τους αγκάλιασες κι ας έχασες χτες ένα κομμάτι του εαυτού σου...
Ένα βράδυ που έκανες τους φίλους σου να χαμογελάσουν κι ας ήταν υγρά τα βλέφαρα της ψυχής σου...
Ένα απόγευμα που μπροστά στο ηλιοβασίλεμα και στα μάτια του , πίστεψες ότι το μεγαλύτερο θαύμα ήταν τα μάτια του...κι ας μην τα ξαναείδες ποτε...
Ένα μεσημέρι που τα' βαλες με τον εαυτό σου κι είπες θα αλλάξεις...κι ας μην άλλαξες ποτέ γιατί καταβάθος σου αρέσει έτσι όπως είσαι...
Μια μέρα είναι η ζωή γεμάτη στιγμές που ίσως θεωρείς μικρές...μα είναι αρκετές για να γεμίσουν μια ολόκληρη ζωή...!

Πηγή : Dreamers

ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ ΔΡΟΜΟΙ...

Πού να τελειώνει τ’ όνειρο και πού ν’ αρχίζει η ζωή..;
Κουράστηκε η ψυχή μου να κουβαλάει πληγές… Φεύγω…
Είναι μονόδρομος η φυγή … και γυρισμός, κανείς… Φεύγω…
Μην το πάρεις σαν λιποταξία, ούτε σαν εγκατάλειψη…
Φεύγω να βρω τον εαυτό μου…
Μέσα στα μονοπάτια σου, χάθηκε η ζωή μου…
Πίστευες ότι θα αντέξω ζωή μισή... ένα σώμα που περιφέρεται και μια ψυχή που τρομαγμένη σεργιανίζει τις ερημιές της νιότης. Φεύγω…
Μην μιλήσεις… Δεν θέλω να ακούσω ούτε μια λέξη από τα χείλη σου…
Άκουσα πολλές…
Μια λέξη απ’ την καρδιά σου, ίσως μ’ έκανε να μείνω…
Αλλά όχι τώρα… Έχει πια νυχτώσει μέσα μου… Φεύγω…
Φεύγω για μένα… να βρω εμένα… να αγαπήσω εμένα… να ζήσω για μένα…
Να ξεχάσω εσένα…
Μην μιλήσεις… Δεν θέλω τίποτα να ξέρω πια…
Και μη ψάξεις να με βρεις… Είμαι ήδη μακριά…
Δύο παράλληλοι δρόμοι ήμαστε τελικά… και ξέρεις,
δυο δρόμοι παράλληλοι, δεν συναντιούνται ποτέ……

ΠΗΓΗ:  DREAMERS

ΟΤΑΝ Ο ΕΓΩΙΣΜΟΣ ΞΥΠΝΗΣΕΙ..

Εγωισμός. Μία λέξη γολγοθάς. Ο εγωισμός εκτός από μία λέξη που δεν ηχεί όμορφα  στα αυτιά μας είναι και κάτι άλλο. Είναι ένα από τα αρνητικότερα στοιχεία που θα μπορούσαν να χαρακτηρίζουν την προσωπικότητα ενός ανθρώπου. Παρόμοιος όρος είναι και αυτός της αλαζονείας. Τί είναι αυτό όμως που

ωθεί έναν άνθρωπο στον εγωισμό και την αλαζονεία; Δύσκολη ερώτηση και ακόμη πιο δύσκολη η απάντηση της.... Όλοι μας έχουμε φερθεί εγωιστικά ,όλοι έχουμε βάλει το εγώ μας πάνω από τα θέλω των άλλων. Όλοι έχουμε αγνοήσει τις ανάγκες του άλλου με μόνο στόχο την ικανοποίηση των δικών μας υπερβολικών ίσως αναγκών. Η αλαζονεία λοιπόν είναι ένα συστατικό που εμπεριέχετε σε όλους τους ανθρώπινους χαρακτήρες,ανεξαρτήτως ηλικίας και ωριμότητας. Αυτό που θα πρέπει λοιπόν να προσέξουμε εμείς οι εγωιστές άνθρωποι είναι το να μην ξεπεράσουμε τα όρια μας και ακόμη πιο συγκεκριμένα τα νοητά όρια του εγωισμού μας. Το να θέτεις όρια στον εαυτό σου δεν είναι κάτι το οποίο σε περιορίζει και σε υποβιβάζει..αντιθέτως είναι κάτι το οποίο σε καθιστά σόφρων και νοήμων άνθρωπο. Ας αφήσουμε λοιπόν τις αλαζονείες κατα μέρους γιατί το μόνο που θα καταφέρουμε θα είναι να καταστρέψουμε οτιδήποτε όμορφο και αληθινό χτίζεται γύρω μας,είτε αυτό λέγεται αγάπη,φιλία,πάθος,έρωτας,συντροφιά και πολλές άλλες έννοιες σαν αυτές..! Δεχτείτε τους ανθρώπους όπως είναι και μην προσπαθείτε να τους πλάσετε όπως σας βολέβει.......
Εξάλλου είναι σίγουρο πλέον πως η ομορφιά στη ζωή ξεκινά εκέι που ο εγωισμός τελειώνει...

Ο ΧΕΙΜΩΝΑΣ ΜΕΣΑ ΜΑΣ...

Είναι μέρες περίεργες και αλλόκοτες αυτές εδώ οι μέρες... Λίγο ο χειμώνας , λίγο η βροχή , λίγο ο κρύος αέρας και αυτό το περίεργο συναίσθημα που σε κατακλύζει όταν σε χτυπά με δύναμη στο πρόσωπο και σε πονά. Σε πονά λες και σε τιμωρεί για τα λάθη σου,τα τόσα λάθη σου. Και αυτή η βροχή; Που την ακούς απ'το παράθυρο να σκάει δυνατά πάνω στη γη ,σαν δάκρυα..ναι,δάκρυα. Το σκηνικό του χειμώνα είναι τόσο μελαγχολικό και σου φέρνει θλίψη, θλίψη και μοναξιά..Σε κάνει να θες ξανά εκείνη την αγκαλιά που είχες και τώρα δεν έχεις..εκείνη την αγκαλιά που ξεχάστηκε μέσα στο καλοκαίρι αλλά επέστρεψε κρυμμένη καλά μέσα στα πρωτοβρόχια του χειμώνα. Θέλει αγκαλιές ο χειμώνας αλλιώς δεν αντέχεται...γίνεται εχθρός σου και σε νικάει. Η ζεστασιά της αγκαλιάς είναι το μόνο φάρμακο ,έχει μαγικές ικανότητες,κλείνει όλες τις πληγές που σου άνοιξε ο χειμώνας...να'χαμε μία τώρα. Θα άλλαζε ήχο η βροχή,θα έμοιαζε με τραγούδι και ο δυνατός αέρας θα γινόταν θεός και θα έπαιρνε μακρυά ότι μας βαραίνει..Μια αγκαλιά και όλα αλλάζουν.

ΝΑ ΜΕ ΘΥΜΗΘΕΙΣ...

"Είμαστε και μεις που όταν νιώθουμε μόνοι και φοβόμαστε σκεφτόμαστε συγκεκριμένους ανθρώπους...και μόνο στην σκέψη ο φόβος φεύγει...μόνο με μια σκέψη...Μπορεί να μην τους έχουμε στην ζωή μας είτε γιατί δεν υπάρχουν πια, είτε γιατί δεν θέλουν και δεν μπορούν...ζουν μέσα μας όμως και μας συντροφεύουν...διώχνουν μακρυά τους φόβους και τις ανασφάλειες..ελπίζω όλοι να έχετε κάποιον στο μυαλό σας όσο το διαβάζετε..αυτόν τον άνθρωπο λοιπόν κρατήστε τον μέσα σας όσο μακρυά σας και αν είναι τώρα..κρατήστε τον και σκεφτείτε πόσες φορές κατάφερε να'ναι δίπλα σας χωρίς καν να τον βλέπετε..."

ΌΛΟ ΑΝ...ΑΝ..ΑΝ..

Αν αγαπάς ,πες το...
Αν σου λέιπει κάποιος, δείξτο...
Αν θες κάποιον στη ζωή σου,βάλτον...
Αν μετάνιωσες,ζήτα συγγνώμη...
Αν βαρέθηκες,φύγε...
Αν δεν χαμογελάς, βρές τι φταίει...
Αν φοβάσαι, βρές θάρρος και νίκησε τον φοβο σου...

***Μην αφήνεις τόσα "αν" να σε κυριεύουν...
Μην αφήνεις τον εαυτό σου με τα λίγα,ζήτα τα πολλά...
Διεκδήκησε,αγάπα,τσαλακώσου,πέσε...
Θα ξανασηκωθείς...

ΤΑ ΔΕΣΜΑ KAI ΤΑ ΑΓΚΑΘΙΑ ΤΟΥΣ...

Άνθρωπε μην ζείς παγιδευμένος στα δεσμά σου.....
Σπάσε τις αλυσίδες και φύγε, φύγε μ'ακούς;
Φύγε τώρα που μπορείς,φύγε τώρα που προλαβαίνεις....
Όμορφη σου παν είναι η ζωή μα ειν' σκληρό παιχνίδι..
Την έκαναν οι άνθρωποι έτσι και την χάλασαν...
Οι λίγοι οι κακοί...αυτοί...
Την έπνιξαν και την μαχαίρωσαν κατάστηθα ...
Και τώρα εσύ βρε άνθρωπε που πας γυμνός μες στα αγκάθια;
Αμέλησες να βγάλεις τις αλυσίδες...
Και αυτές είναι τροφή για το αγκάθι....
Το ξέχασες;

ΚΑΠΟΤΕ ΘΑ ΜΑΣ ΠΝΙΞΟΥΝ ΤΟΣΑ ΑΝΕΙΠΩΤΑ....

Πολλές φορές δεν βρίσκουμε τις κατάλληλες λέξεις για να εκφράσουμε όλα όσα νιώθουμε. Τo συναίσθημα είναι κάτι απερίγραπτα όμορφο αλλά συνάμα και κάτι αφάνταστα περίπλοκο και δύσκολο να ειπωθεί με λόγια. Άλλες φορές αυτό που μας κάνει να βυθιζόμαστε στη σιωπή είναι ο φόβος και άλλες, είναι η ίδια η ανικανότητα του εαυτού μας να σταθεί όρθιος και δυνατός απέναντι σε κάτι τόσο ισχυρό και ακατανίκητο  όσο ένα συναίσθημα, αυτό της αγάπης. Είναι όμως τόσο άδικο να μην καταφέρνουμε να εξωτερικεύσουμε στους ανθρώπους συναισθήματα σαν αυτά. Είναι πραγματικά οδυνηρό και καθορίζει σε τεράστιο βαθμό την ευτυχία μας ή την δυστυχία μας. Όταν αγαπάμε είναι καλό να το λέμε γιατί υπάρχουν και αυτοί που ίσως χαθούν πριν προλάβουν να το ακούσουν απ΄τα χείλη μας. Δείξτε την αγάπη σας στους άλλους πριν αυτοί χαθούν,γιατί τότε η απώλεια θα είναι ακόμη πιο δυσβάσταχτη..μην αφήνετε τα ανείπωτα να σας πνίξουν...

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΥΤΥΧΙΑ....

"Έπρεπε να γεράσω, αγόρι μου, για να μάθω τι είναι 

 ευτυχία. Τελικά  ευτυχία  είναι ένα  ζευγάρι  χέρια, δύο

 χέρια… Αυτά που θα σε αγκαλιάσουν, θα σε κρατήσουν,

 θα σε κοιμήσουν, θα σε περιποιηθούν,

 θα σου μαγειρέψουν, θα σε χαιδέψουν και στο τέλος 

θα σου κλείσουν τα μάτια. 

Τα πολλά χέρια απλά σε κατσιάζουν… Χάσιμο χρόνου. 

Θα το δείς κι εσύ όσο μεγαλώνεις…" 

Θανάσης  Βέγγος