Είχα ένα φίλο κάποτε που πάντα μου'λεγε να χαμογελάω όσα προβλήματα και να 'χω, να ελπίζω πάντα για το καλύτερο χωρίς να κοιτάω το χθες και χωρίς να με νοιάζει το αύριο. Πριν 2 μέρες λοιπόν προχωρώντας στο δρόμο συνάντησα ένα πιτσιρίκι με ένα ακορντεόν στο χέρι, γύρω φώτα μουσικές, η πόλη στολισμένη και το πιτσιρίκι εκεί, με το ακορντεόν να ζητιανεύει και να έχει συνάμα ένα λαμπερό χαμόγελο στο πρόσωπο του. Για μια στιγμή ένιωσα άσχημα και έπιασα τον εαυτό μου να στεναχωριέται γι'αυτό που είδε,να απελπίζεται...σε 5 λεπτά όμως το'χα ξεχάσει και έσκασα ένα χαμόγελο και εγώ στον εαυτό μου υπενθυμίζοντας μου εκείνη την συμβουλή που τηρούσα πάντα, το χαμόγελο. Χαμογελώντας λοιπόν συνέχισα να προχωράω για το σπίτι και λίγο πριν στρίψω στο τελευταίο στενό παρατήρησα ένα κόκκινο αμάξι σταματημένο στο τέλος του δρόμου,είναι για μήνες εκεί,τουλάχιστον 4 απ'οσο μπορώ να θυμάμαι. Σ'αυτό το κόκκινο λοιπόν χριστουγεννιάτικο αμάξι γιατί είχε και έναν πλαστικό Αη- Βασίλη από έξω , ζουν 4 ολόκληρους μήνες 2 γέροι με το εγγονάκι τους. Βλέποντας τους λοιπόν ξαναχαμογέλασα σκεπτόμενη ότι είναι ευτυχισμένοι επειδή είναι όλοι μαζί και είναι χριστούγεννα, τουλάχιστον αυτό δείχνει ο στολισμένος Αη-Βασίλης τους.
Σήμερα είναι η πρώτη μέρα του νέου χρόνου κι όμως δεν μπορώ να χαμογελάσω. Συνήθως όλοι μας αποχαιρετούμε τον παλιό χρόνο με χαρά αλλά και με λίγη θλίψη για όσα πήγαν στραβά. Ευχόμαστε ο νέος να φέρει ευτυχία υγεία και αγάπη. Μερικοί άπληστοι εύχονται χρήμα και καλοπέραση, άλλοι πάλι ένα απλό πιάτο φαί.
Για πόσο ακόμη θα χαμογελάμε λοιπόν μόνο και μόνο επειδή έτσι πρέπει; Για πόσο ακόμη θα αγνοούμε την πραγματικότητα με μόνο σκοπό την επιβίωση μας και την βολή μας; Και σημαντικότερο απ'όλα.....για πόσο ακόμη θα περιμένουμε να φέρει ο νέος χρόνος την αγάπη και τη χαρά αν δεν την δώσουμε εμέις απλόχερα σ'αυτούς που την έχουν ανάγκη;;
Ο ΧΡΟΝΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΝ ΔΕΝ ΑΛΛΑΞΕΙΣ ΠΡΩΤΑ ΕΣΥ....
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ.
~X.π.Χ~
