Δευτέρα 11 Νοεμβρίου 2013

ΟΤΑΝ Ο ΕΓΩΙΣΜΟΣ ΞΥΠΝΗΣΕΙ..

Εγωισμός. Μία λέξη γολγοθάς. Ο εγωισμός εκτός από μία λέξη που δεν ηχεί όμορφα  στα αυτιά μας είναι και κάτι άλλο. Είναι ένα από τα αρνητικότερα στοιχεία που θα μπορούσαν να χαρακτηρίζουν την προσωπικότητα ενός ανθρώπου. Παρόμοιος όρος είναι και αυτός της αλαζονείας. Τί είναι αυτό όμως που
ωθεί έναν άνθρωπο στον εγωισμό και την αλαζονεία; Δύσκολη ερώτηση και ακόμη πιο δύσκολη η απάντηση της.... Όλοι μας έχουμε φερθεί εγωιστικά ,όλοι έχουμε βάλει το εγώ μας πάνω από τα θέλω των άλλων. Όλοι έχουμε αγνοήσει τις ανάγκες του άλλου με μόνο στόχο την ικανοποίηση των δικών μας υπερβολικών ίσως αναγκών. Η αλαζονεία λοιπόν είναι ένα συστατικό που εμπεριέχετε σε όλους τους ανθρώπινους χαρακτήρες,ανεξαρτήτως ηλικίας και ωριμότητας. Αυτό που θα πρέπει λοιπόν να προσέξουμε εμείς οι εγωιστές άνθρωποι είναι το να μην ξεπεράσουμε τα όρια μας και ακόμη πιο συγκεκριμένα τα νοητά όρια του εγωισμού μας. Το να θέτεις όρια στον εαυτό σου δεν είναι κάτι το οποίο σε περιορίζει και σε υποβιβάζει..αντιθέτως είναι κάτι το οποίο σε καθιστά σόφρων και νοήμων άνθρωπο. Ας αφήσουμε λοιπόν τις αλαζονείες κατα μέρους γιατί το μόνο που θα καταφέρουμε θα είναι να καταστρέψουμε οτιδήποτε όμορφο και αληθινό χτίζεται γύρω μας,είτε αυτό λέγεται αγάπη,φιλία,πάθος,έρωτας,συντροφιά και πολλές άλλες έννοιες σαν αυτές..! Δεχτείτε τους ανθρώπους όπως είναι και μην προσπαθείτε να τους πλάσετε όπως σας βολέβει.......
Εξάλλου είναι σίγουρο πλέον πως η ομορφιά στη ζωή ξεκινά εκέι που ο εγωισμός τελειώνει...

Ο ΧΕΙΜΩΝΑΣ ΜΕΣΑ ΜΑΣ...

Είναι μέρες περίεργες και αλλόκοτες αυτές εδώ οι μέρες... Λίγο ο χειμώνας , λίγο η βροχή , λίγο ο κρύος αέρας και αυτό το περίεργο συναίσθημα που σε κατακλύζει όταν σε χτυπά με δύναμη στο πρόσωπο και σε πονά. Σε πονά λες και σε τιμωρεί για τα λάθη σου,τα τόσα λάθη σου. Και αυτή η βροχή; Που την ακούς απ'το παράθυρο να σκάει δυνατά πάνω στη γη ,σαν δάκρυα..ναι,δάκρυα. Το σκηνικό του χειμώνα είναι τόσο μελαγχολικό και σου φέρνει θλίψη, θλίψη και μοναξιά..Σε κάνει να θες ξανά εκείνη την αγκαλιά που είχες και τώρα δεν έχεις..εκείνη την αγκαλιά που ξεχάστηκε μέσα στο καλοκαίρι αλλά επέστρεψε κρυμμένη καλά μέσα στα πρωτοβρόχια του χειμώνα. Θέλει αγκαλιές ο χειμώνας αλλιώς δεν αντέχεται...γίνεται εχθρός σου και σε νικάει. Η ζεστασιά της αγκαλιάς είναι το μόνο φάρμακο ,έχει μαγικές ικανότητες,κλείνει όλες τις πληγές που σου άνοιξε ο χειμώνας...να'χαμε μία τώρα. Θα άλλαζε ήχο η βροχή,θα έμοιαζε με τραγούδι και ο δυνατός αέρας θα γινόταν θεός και θα έπαιρνε μακρυά ότι μας βαραίνει..Μια αγκαλιά και όλα αλλάζουν.

ΝΑ ΜΕ ΘΥΜΗΘΕΙΣ...

"Είμαστε και μεις που όταν νιώθουμε μόνοι και φοβόμαστε σκεφτόμαστε συγκεκριμένους ανθρώπους...και μόνο στην σκέψη ο φόβος φεύγει...μόνο με μια σκέψη...Μπορεί να μην τους έχουμε στην ζωή μας είτε γιατί δεν υπάρχουν πια, είτε γιατί δεν θέλουν και δεν μπορούν...ζουν μέσα μας όμως και μας συντροφεύουν...διώχνουν μακρυά τους φόβους και τις ανασφάλειες..ελπίζω όλοι να έχετε κάποιον στο μυαλό σας όσο το διαβάζετε..αυτόν τον άνθρωπο λοιπόν κρατήστε τον μέσα σας όσο μακρυά σας και αν είναι τώρα..κρατήστε τον και σκεφτείτε πόσες φορές κατάφερε να'ναι δίπλα σας χωρίς καν να τον βλέπετε..."

ΌΛΟ ΑΝ...ΑΝ..ΑΝ..

Αν αγαπάς ,πες το...
Αν σου λέιπει κάποιος, δείξτο...
Αν θες κάποιον στη ζωή σου,βάλτον...
Αν μετάνιωσες,ζήτα συγγνώμη...
Αν βαρέθηκες,φύγε...
Αν δεν χαμογελάς, βρές τι φταίει...
Αν φοβάσαι, βρές θάρρος και νίκησε τον φοβο σου...

***Μην αφήνεις τόσα "αν" να σε κυριεύουν...
Μην αφήνεις τον εαυτό σου με τα λίγα,ζήτα τα πολλά...
Διεκδήκησε,αγάπα,τσαλακώσου,πέσε...
Θα ξανασηκωθείς...