Δυο χέρια μπλεγμένα

Στη ζωή μας υπάρχουν πολλών λογιών άνθρωποι.

Είναι οι βασικοί, αυτοί που είναι πανταχού παρόντες και χώρια τους δε φαντάζεσαι την ύπαρξή σου, είναι οι μηδαμινής σημασίας, αυτοί που τους διατηρείς εκεί και ποσώς σ’ ενδιαφέρει η διακοσμητική παρουσία τους και είναι και οι ξεχωριστοί.
Αυτή η τελευταία κατηγορία είναι και η πιο περίπλοκη.

Γιατί γι'αυτήν σπάνια μιλάς, ακόμη πιο σπάνια παραδέχεσαι την  ύπαρξή της.

Μόνο κάτι μεθυσμένα και ζαλισμένα βράδια, ξεμπερδεύεται η γλώσσα και η σκέψη μαγικά, και εκφράζεσαι με συναισθήματα.
Εκείνες τις νυχτιές ξεδιπλώνει, το άτσαλο κουβάρι της η καρδιά σου κι αποκαλύπτει το διαφορετικό.

Δεν προσχεδιάζεις τι θα ξεστομίσεις, αδυνατείς να κρατήσεις λογαριασμό. 
Τ'απωθημένα, κόβουν βόλτες ένα ένα.

Θυμάσαι κάτι ανοιξιάτικα απογεύματα με μυρωδιές από φρεσκοανθισμένα κι ολοζώντανα στολίδια της φύσης και μαζί τους, άνθιζες και εσύ.
Έλαμπες χαμογελαστή μέσα στο ροζουλί σου φόρεμα και το μόνο που θυμάσαι, είναι να κρατιέσαι από ένα δυνατό χέρι.

Ένα χέρι που μ’ έναν εξαιρετικά ανεξήγητο τρόπο, ήταν πάντα παρόν σε όλες τις πολύτιμες στιγμές σου.

Πόση αξία έχουν τα χέρια ενός ανθρώπου;

Στην αρχή, σφίγγεις μια παλάμη, ξεκινάς μια γνωριμία.
Στη συνέχεια, προσπαθείς να εφεύρεις καινοτόμα τεχνάσματα για ν'ακουμπάς αυτό το χέρι όλο και πιο συχνά. Σου προκαλεί μια ανεξήγητη έλξη.

Αυτό το άγγιγμα, χωρίς λογική εξήγηση, μεταβάλλεται πηγαία σε αγκαλιά κι αυτή η αγκαλιά έχει αποκτήσει μια αίγλη, όμοια μ’ εκείνη που ένιωσες όταν έσφιξες για πρώτη φορά το πρώτο παιχνίδι που σου πήραν.

Τώρα πια, το χέρι δεν είναι ένα μα δυο, τα οποία πλέκονται γύρω σου με πρωτόγνωρο πάθος κι ορμή κι εσύ κουρνιάζεις μέσα τους γιατί αισθάνεσαι μια ασφάλεια και ζεστασιά όμοια με μητρικής αγκαλιάς.

Τα χέρια αυτά, ήταν παρόντα την πρώτη φορά που γκρεμοτσακίστηκες βίαια στο έδαφος κι έπεισες τον εαυτό σου πως αδυνατείς να σηκωθείς.

Σαν «από μηχανής θεός», με τα χέρια του, σε βοήθησε ν'ανυψωθείς ξανά.
Kαι θυμάσαι και τις φορές, που τα χέρια σας μπλεγμένα, έκαναν ζογκλερικά στον αέρα.

Ξαφνικά όμως, το τοπίο θόλωσε και πλέον οι δυο αυτοί μικροί θεοί σου απουσιάζουν.

Έφυγαν κλείνοντας μ’ ορμή πίσω τους την πόρτα αντηχώντας ένας βαρύγδουπος ήχος, και ακούστηκε η απώλεια.

Τη στιγμή εκείνη λοιπόν καλείσαι ν’ ανασυνταχθείς, να θέσεις μια νέα τάξη των πραγμάτων.

Η άνοιξη έχει έρθει και σε καλεί να χαρείς τα χρώματά της, φορώντας και πάλι το ροζουλί σου φόρεμα. Κι ας μην κρατάς πια το ζευγάρι με τα μαγικά χέρια κι ας έχεις ξεχάσει πως έμοιαζε το πλατύ σου χαμόγελο.

Θέλοντας και μη λοιπόν, αφήνεις πίσω τον «από μηχανής θεό σου», μηδενίζεις το κοντέρ και ξεκινάς απ'την αρχή.
    
Και κάπου εκεί, καταλαβαίνεις γιατί αυτοί οι άνθρωποι είναι ξεχωριστοί.

Είναι εκείνοι, που αναγκαστήκαμε να ξεχάσουμε.
Που έπρεπε ν'απεξαρτηθούμε με το στανιό, λες κι ήταν λέπρα. 

Έτσι κι εμείς, σαν από αντίδραση και πείσμα τους κάναμε κατηγορία ολάκερη και τους κουβαλάμε μέσα μας, κάπου βαθιά ριζωμένους.

Τόσο βαθιά, που κι εμείς οι ίδιοι, συχνά ξεχνάμε πως υπάρχουν και μας τσιγκλάνε κάθε που 'χει υγρασία, σαν τραύμα παλιό

Μόνο που τα τραύματα, είναι και εκείνα πεισματάρικα.
Και που και που μας εκδικούνται, όταν κοιτάνε κάτι άγνωστα ζευγάρια χέρια, να μπλέκονται μεταξύ τους, σφιχτά.

Και θυμόμαστε ξανά τα δικά μας.
Εκείνα, που τότε, με κόπο μπλέξαμε και τώρα έχουμε σχεδόν ξεχάσει πως έμοιαζε η αφή και η ζεστασιά τους, λες και τα τιμωρούμε για τη συμφορά που μας προκάλεσαν.

Ίσως είναι που μαζί με τα χέρια μπλέχτηκαν κι οι καρδιές μας.
Ίσως πάλι που επιμέναμε με πάθος, πως αυτά τα χέρια δε θα ξέμπλεκαν ποτέ και τώρα μας ντροπιάζει η αποτυχία μας.
Ίσως πάλι να μην είναι τίποτα απ’ αυτά.
Κι ίσως κάποια στιγμή, να ξαναβρεθούν μπλεγμένα.

πηγή : pillowfights.gr

Τα οφέλη της μουσικοθεραπείας

Επιφέρει συγκέντρωση και χαλάρωση

Όταν εργάζεστε σε έναν τομέα όπως η ψυχολογία, όπου καμία θεραπεία δεν ταιριάζει σε όλους τους ασθενείς, ένα ανοιχτό μυαλό είναι σημαντικό να εξασφαλίσει ότι μπορείτε να προτείνετε τις παραδοσιακές επιλογές σε εκείνους που μπορεί να τους ωφελήσουν. Για παράδειγμα, τα αντικαταθλιπτικά σε κάποιους κάνουν καλό και σε κάποιους όχι. Το ίδιο πράγμα μπορεί να συμβεί και με την φροϋδική ανάλυση και την μετέπειτα θεραπεία. Ακόμη και να συνδυαστεί η θεραπεία με τα φάρμακα, αυτή δεν πετυχαίνει πάντα. Με άλλα λόγια οι ειδικοί στο χώρο της υγείας, έχουν ανάγκη να βρίσκουν νέες θεραπείες που να ταιριάζουν σε όλους τους ασθενείς.

Η μουσικοθεραπεία είναι ένας αναδυόμενος τομέας, που ίσως δεν έχει πάρει την απαραίτητη προσοχή, που αξίζει, ενώ θα μπορούσε να ωφελήσει πολλούς ασθενείς. Μιλώντας γενικά, υπάρχουν δύο τύποι της θεραπείας.

Πρώτον, ο παθητικός. Ο ασθενής σε αυτήν την περίπτωση, ακούει τη μουσική με τον θεράποντα ιατρό του, χαλαρώνει και έτσι μπορεί να υπάρξει κίνητρο για να γνωρίσει τον εαυτό του καλύτερα και να έρθει αντιμέτωπος με τα προβλήματα. Αυτή η διαδικασία είναι παρόμοια με τις ανοιχτές συζητήσεις μεταξύ φίλων για το πώς η μουσική κάνει τους ανθρώπους να σκεφθούν και να αισθανθούν.

Δεύτερον, ο ενεργητικός. Σε αυτή τη μορφή θεραπείας, ο ασθενής και ο θεράπων ιατρός δημιουργούν τη μουσική από κοινού. Μία κοινή παρερμηνεία είναι ότι ο ασθενής πρέπει να είναι ειδικευμένος μουσικός. Η πραγματικότητα είναι ότι ο καθένας μπορεί να ξεκινήσει τη διαδικασία. Βαθμιαία ο θεράπων ιατρός, βοηθά τον ασθενή να χτίσει ένα κομμάτι της μουσικής. Αυτό χρησιμοποιείται στη συνέχεια ως βάση για την συζήτηση.

Δυστυχώς μόνο ένας μικρός αριθμός μελετών έχει γίνει, αλλά τα αποτελέσματα είναι ελπιδοφόρα. Μία τελευταία μελέτη που έχει γίνει, έδειξε ότι η μουσική μπορεί να επιφέρει βελτιωμένη συγκέντρωση, αυξανόμενη χαλάρωση και καλύτερη ασυλία. Με άλλα λόγια η μουσικοθεραπεία μπορεί να βελτιώσει όχι μόνο την πνευματική υγεία, αλλά και ορισμένους τομείς της φυσικής.

Στην πραγματικότητα όλοι μας έχουμε χρησιμοποιήσει τη μουσική για να φύγει η σκέψη μας μακριά από κάθε πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε. Η μουσική μπορεί τελικά να δώσει αφορμή για μια θετικότερη νοοτροπία, κάτι που είναι απαραίτητο στη δύσκολη εποχή που περνάμε.

ΠΗΓΗ : newsbeast.gr

Η Ζωή Δεν Περιμένει...Εσύ;;;

Μια ζωή περιμένουμε.. την αγάπη,την αλήθεια,τον σεβασμό...περιμένουμε περιμένουμε..

και περνάει η ζωή περιμένωντας, και περνάν οι μέρες στην αναμονή λες και κάτι παραπάνω

περιμένουμε αλλά ποτέ δεν έρχεται... και μετά αρχίζεις να αμφιβάλλεις..γιατι δεν έρχεται ;;

Μήπως δεν υπάρχει; Μήπως κάνω κάτι λάθος; Πανικοβάλλεσαι , δακρύζεις μετανιώνεις που δεν είσαι αυτό

που θα θελες ή αυτό που θα θελε καποιος άλλος να 'σαι...αναρωτιέσαι γιατί ... 



Στη ζωή μας μάθαμε να περιμένουμε ,να χάνουμε άσκοπα χρήσιμο χρόνο. Μάθαμε να πληγώνουμε να 

πληγωνόμαστε, μας έμαθαν την κοροιδία ,το ψέμμα...να'μαστε αθώοι απ'έξω και ύπουλοι από μέσα.

 Όλοι έτσι είναι,σχεδόν όλοι...να χαίρεσαι αν δεν ανήκεις "σ'αυτούς" τους "όλους"...

Η ειλικρίνια είναι το παν ..αυτή να διαλέγεις

Και να ξέρεις ότι αυτή ποτέ δε σαφήνει να περιμένεις

Η αλήθεια είναι η λύση ,αυτή είναι και θα'ναι πάντα..

"Όποιος δεν έχει την δύναμη να την δει κατάματα και να την πει...ας κάτσει να περιμένει..."

3 ταινίες μικρού μήκους που αξίζει να παρακολουθήσεις!

Δείτε τις ταινίες :