Για Θεσσαλονικη Αθήνα..Δύο ξεχωριστές πόλεις Τότε και Τώρα..

Γιατί το να σέβεσαι και να αγαπάς το παρελθόν σε βοηθά να ομορφύνεις το μέλλον παρόλα αυτά κάθε τι νέο μπορεί να είναι ωραίο, το παλιό όμως θα είναι πάντα αλλιώς. . .


                             Θεσσαλονίκη                                          

                                           Τότε...

Τώρα..

                                         

                                                                     Αθήνα                                         

                                                                      Τότε...

Τώρα...

10 Πίνακες Ζωγραφικής για την αγάπη...

Τί σημαίνει αγάπη..

Μία ομάδα επαγγελματιών ερεύνησε ένα δείγμα παιδιών 4-8 ετών ως προς την ερώτηση :

Οι απαντήσεις ήταν οι εξής:

Τόνια 6 ετών

Όταν η γιαγιά μου έπαθε αρθρίτιδα δεν μπορούσε να βάψει τα νύχια των ποδιών της γιατί δεν μπορούσε να σκύψει. Έτσι της τα έβαφε ο παπούς μου παρότι και αυτός είχε αρθρίτιδα στα χέρια του».

Ρεββέκα 8 ετών

Όταν κάποιος σε αγαπά ο τρόπος πού προφέρει το όνομά σου είναι διαφορετικός. Ξέρεις ότι το όνομά σου είναι ασφαλές στο στόμα του.

Βασίλης 4 ετών
Αγάπη είναι όταν ένα κορίτσι βάζει άρωμα κι ένα αγόρι άφτερ σέιβ και μετά βγαίνουν έξω μαζί και μυρίζουν ο ένας τον άλλο.

Κάρολος 5 ετών
Αγάπη είναι όταν βγαίνεις γιά φαγητό και δίνεις στον άλλο τις μισές τηγανιτές σου πατάτες χωρίς να του ζητήσεις να σου δώσει κι αυτός από τις δικές του.

Χριστίνα 6 ετών

Αγάπη είναι αυτό πού σε κάνει να χαμογελάς όταν είσαι κουρασμένη.

Λευτέρης 4 ετών

Αγάπη είναι όταν η μαμά φιάχνει καφέ γιά τον μπαμπά και πίνει πρώτα μιά γουλιά εκείνη γιά να δεί αν τον πέτυχε.

Δανιήλ 7 ετών
Αγάπη είναι όταν φιλιέσαι όλη την ώρα. Μετά βαριέσαι να φιλιέσαι αλλά θέλεις συνέχεια να είσαι μαζί με τον άλλο και να μιλάτε. Η μαμά μου κι ο μπαμπάς μου έτσι κάνουν. Κι όταν φιλιούνται εμένα μου φαίνεται αηδία.

Αιμιλία 8 ετών
Η αγάπη είναι όταν είσαι στο δωμάτιό σου τα Χριστούγεννα κι ανοίγεις τα δώρα, αν σταματήσεις το άνοιγμα θα ακούσεις την αγάπη.

Πάνος 7 ετών
Αν θέλεις να μάθεις ν’ αγαπάς καλύτερα πρέπει να ξεκινήσεις από ένα φίλο πού μισείς.

Νίκη 6 ετών
Υπάρχουν δύο είδη αγάπης. Η αγάπη των ανθρώπων και η αγάπη του Θεού. Αλλά ο Θεός τα έχει φιάξει και τα δύο.

Τζένη 8 ετών
Η αγάπη είναι όταν λες σε ένα αγόρι ότι σου αρέσει το πουκάμισό του κι αυτός το φοράει μετά κάθε μέρα.

Ελλη 7 ετών
Η αγάπη είναι σαν το γέρο και τη γριά πού μετά από τόσα χρόνια πού γνωρίζονται είναι ακόμα φίλοι.

Θωμάς 6 ετών
Κατά τη διάρκεια του ρεσιτάλ πιάνου μου μ΄έπιασε φόβος πάνω στη σκηνή. Τότε κοίταξα κάτω και είδα τον μπαμπά μου να με χαιρετάει χαμογελώντας. Ηταν ο μόνος πού το έκανε αυτό. Τότε μου πέρασε ο φόβος.

Μαρία 8 ετών
Η μαμά μου με αγαπάει πιό πολύ απ’ όλους. Κανένας άλλος δεν έρχεται να με φιλήσει όταν πέφτω γιά ύπνο.

Κλαίρη 6 ετών
Η αγάπη είναι όταν η μαμά δίνει στο μπαμπά την καλύτερη μερίδα φαί.

Ελένη 5 ετών
Η αγάπη είναι όταν η μαμά βλέπει τον μπαμπά αξύριστο και βρώμικο και πάλι πιστεύει ότι είναι ωραιότερος κι απ’ τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ.

Χρήστος 7 ετών
Αγάπη είναι όταν το σκυλάκι σου, σου γλύφει το πρόσωπο ακόμα κι αφού το άφησες μόνο του όλη μέρα.

Μαριάννα 4 ετών
Ξέρω ότι η αδελφή μου μ’ αγαπά γιατί μου δίνει όλα τα ρούχα της ακόμα κι άν πρέπει να βγεί έξω και να αγοράσει άλλα.

Λάμπρος 4 ετών
Αφήνω την μεγαλύτερη αδελφή μου να με πειράζει γιατί η μαμά λέει ότι με πειράζει επειδή μ’ αγαπάει. Κι μετά εγώ πειράζω την μπέιμπι σίτερ γιατί την αγαπάω.

Αλεξάνδρα 4 ετών
Όταν αγαπάς κάποιον οι βλεφαρίδες σου ανοιγοκλείνουν και βγάζουν αστεράκια.

Κατερίνα 7 ετών
Αγάπη είναι όταν η μαμά βλέπει το μπαμπά στην τουαλέτα και δεν σιχαίνεται.

Μάρκος 6 ετών
Δεν πρέπει να λές σ’ αγαπώ αν δεν το εννοείς.

Αλλά αν το εννοείς πρέπει να το λες συνέχεια γιατί οι άνθρωποι ξεχνάνε.

Ο συγγραφέας Λέο Μπουσκάλια έκανε κάποτε ένα διαγωνισμό. Ο σκοπός του διαγωνισμού ήταν να βρεθεί το πιό συμπονετικό παιδί. Το βραβείο κέρδισε ένα τετράχρονο αγοράκι πού έκανε το εξής:

Το παιδάκι είχε ένα παππού γείτονα του οποίου η γυναίκα είχε πεθάνει πρόσφατα. Μόλις το παιδάκι τον είδε να κάθεται στην αυλή του και να κλαίει πήγε και απλά έκατσε στην αγκαλιά του. Όταν η μαμά του το ρώτησε τι είχε πεί στον παππού το παιδάκι είπε «τίποτα, απλώς τον βοήθησα να κλάψει»

Πηγή :pentapostagma.gr

Ελληνική ποίηση στα βαγόνια του μετρό στο Λονδίνο!

Στίχοι ποιημάτων του Καβάφη και του Γκάτσου θα κοσμούν

 τα βαγόνια του μετρό στο Λονδίνο από σήμερα και για τις

 επόμενες έξι εβδομάδες.

Οι στίχοι θα είναι γραμμένοι στα ελληνικά και στα αγγλικά

, ενώ θα υπάρχουν και στίχοι ξένων ποιητών στους οποίους

 υμνούν την Ελλάδα, όπως ο λόρδος Βύρων.

Άνθρωποι της στιγμής

Πρόσωπα ξένα,

φωνές μακρινές 
που χάνονται μαζί στη δείνη της στιγμής,

άνθρωποι της στιγμής

μικροί, 

περαστικοί...

Περνούν και ούτε τα βήματα τους δεν ακούς.

Άσημοι...

Έρχονται και φεύγουν

και δεν αφήνουν στο κόσμο

ένα σημάδι τους να δείξουν οτι υπάρχουν.

Κάπου χάθηκαν τον δρόμο της ευτυχίας

αναζητώντας.

Μπέρδεψαν το πάθος με τα πάθη...
Τώρα μάταια περιφέρονται,
δίχως σκοπό και δίχως όνειρο

στο πουθενά, στο τίποτα...
Άνθρωποι ξένοι και μικροί

βρήκαν ψεύτικους παραδείσους,

δημιούργησαν πλαστές ευτυχίες

και υπερηφανεύονται πως ζουν...

Τα φτερά είναι για να πετάς~Jorge Bucay

Τη μέρα εκείνη ο Χόρχε με περίμενε με ένα παραμύθι.

Όταν μεγάλωσε ο πατέρας του του είπε:

«Παιδί μου, δε γεννιόμαστε όλοι με φτερά. Μπορεί να μην είσαι υποχρεώμενος να πετάξεις, νομίζω όμως πως είναι κρίμα να μείνεις μόνο στο περπάτημα αφού έχεις τα φτερά που ο καλός Θεός σου έδωσε.»

«Μα δεν ξέρω να πετάω» απάντησε ο γιος.

«Σωστά…» είπε ο πατέρας. Και περπατώντας, τον πήγε ως το χείλος του γκρεμού, στο βουνό.

«Βλέπεις γιε μου; Το κενό. Όταν θελήσεις να πετάξεις, θα έρθεις εδώ θα πάρεις βαθιά ανάσα, θα πηδήξεις στην άβυσσο και απλώνοντας τα φτερά σου θα πετάξεις».

Ο γιος αμφέβαλλε.

«Κι αν πέσω;»

«Ακόμα κι αν πέσεις, δε θα σκοτωθείς. Οι λίγες γρατζουνιές θα σε κάνουν πιο δυνατό στην επόμενη προσπάθεια» αποκρίθηκε ο πατέρας.

Το παιδί γύρισε στο χωριό να δει τους φίλους του, τις παρέες του, όλους εκείνους που είχε συντρόφους στην πορεία της ζωής του.

Οι πιο στενόμυαλοι του είπαν:

«Είσαι τρελός; Για ποιο λόγο; Ο πατέρας σου είναι μισότρελος…Για ποιο λόγο να πετάξεις; Τι σου χρειάζεται; Γιατί δεν αφήνεις τις ανοησίες; Τι νόημα έχει να πετάξεις;»

Οι καλύτεροι φίλοι του τον συμβούλεψαν:

«Κι αν είναι αλήθεια; Μα σίγουρα δεν είναι επικίνδυνο; Γιατί δεν αρχίζεις σιγά-σιγά; Δοκίμασε να πηδήξεις από μια σκάλα ή από την κορυφή ενός δέντρου. Αλλά από τον γκρεμό, βρε παιδί μου;…»

Ο νεαρός άκουσε τις συμβουλές όσων τον αγαπούσαν. Ανέβηκε στην κορυφή του δέντρου και, με όλο του το θάρρος, πήδηξε. Άνοιξε τα φτερά του, τα κούνησε στον αέρα με όλη του τη δύναμη αλλά, δυστυχώς, έπεσε στο έδαφος.

Μ’ένα καρούμπαλο στο κεφάλι συνάντησε τον πατέρα του.

«Μου είπες ψέμματα! Δεν μπορώ να πετάξω. Το δοκίμασα και κοίτα πως χτύπησα! Δεν είμαι σαν κι εσένα. Τα φτερά μου είναι μόνο για στολίδι.»

«Παιδί μου» είπε ο πατέρας, «για να πετάξεις, πρέπει να έχεις τον απαραίτητο ελεύθερο χώρο στον αέρα, ώστε τα φτερά σου να ξεδιπλωθούν. Είναι σαν να πέφτεις με αλεξίπτωτο: χρειάζεσαι κάποιο ελάχιστο ύψος για να πηδήξεις.

Για να πετάξεις πρέπει να αρχίσεις να ριψοκινδυνεύεις.

Αν δε θέλεις να το κάνεις, καλύτερα να συμβιβαστείς και να μείνεις για πάντα στο περπάτημα.»

Jorge Bucay

Οι τρείς αλήθειες - Τρίτη αλήθεια

Είναι αλήθεια ότι κανείς δε μπορεί να κάνει πάντα αυτό που θέλει, αλλά ο καθένας μπορεί να ΜΗΝ κάνει ΠΟΤΕ αυτό που ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ.

                                           Ποτέ να μην κάνω αυτό που δεν θέλω.

Αν είμαι ενήλικος, κανείς δε μπορεί να με αναγκάσει να κάνω κάτι που δεν θέλω. Αρκεί να καταφέρω να απαλλαγώ απ' την ανάγκη μου να βλέπω κάποιους να με επικροτούν, να με χειροκροτούν, να με αγαπούν.

Το να μάθει κανείς να ζεί σύμφωνα με αυτή την αλήθεια, δεν είναι εύκολο πράγμα. Και κυρίως, δεν είναι δωρεάν.

(Τίποτα καλό δεν είναι δωρεάν κι αυτό είναι κάτι καλό).

Το κόστος είναι ότι όταν κάποιος τολμάει να πεί "όχι" αρχίζει να ανακαλύπτει κάποιες άγνωστες πλευρές των φίλων του: το σβέρκο, την πλάτη και όλα τα σημεία που γίνοντα ορατά μόνο όταν ο άλλος φεύγει. 

Jorge Bucay

Οι τρείς αλήθειες - Δεύτερη αλήθεια

Τίποτα καλό δεν είναι δωρεάν.

Αν επιθυμώ κάτι που είναι καλό για 'μένα, θα όφειλα να ξέρω

 ότι θα πληρώσω κάποιο αντίτιμο γι' αυτό.

Οπωσδήποτε αυτή η πληρωμή δεν είναι πάντα χρηματική 

(αν χρειάζονταν μόνο τα χρήματα, θα ήταν τόσο εύκολο!). 

Το αντίτιμο είναι κάποιες φορές υψηλό κι άλλες φορές πολύ

 χαμηλό, αλλά πάντα υπάρχει. Γιατί τίποτα καλό δεν είναι 

δωρεάν.

Αν οι γύρω μου μου προσφέρουν κάτι, αν μου συμβαίνει κάτι

 καλό, αν ζω καταστάσεις ευχάριστες και απολαυστικές,

 είναι επειδή τις έχω κερδίσει. Τις έχω πληρώσει, τις αξίζω.

Μόνο για να προετοιμάσω τους απαισίοδοξους και για να

 αποθαρρύνω τους καιροσκόπους, θέλω να ξεκαθαρίσω ότι

 η πληρωμή γίνεται πάντα προκαταβολικά: το καλό που ζω 

το έχω ήδη πληρώσει. Πληρωμή με δόσεις, δε γίνεται.

 JORGE BUCAY

Οι τρείς αλήθειες - Πρώτη αλήθεια

Αυτό που είναι, είναι.

Η πραγματικότητα δεν είναι όπως με συμφέρει εμένα να είναι.

Δεν είναι όπως θα έπρεπε να είναι.

Δεν είναι όπως μου είπαν ότι θα είναι.

Δεν είναι όπως ήταν.

Η πραγματικότητα γύρω μου είναι όπως είναι.

Η αλλαγή μπορεί να έρθει μόνο όταν έχουμε συναίσθηση της παρούσας κατάστασης.

Εγώ είμαι αυτός που είμαι.

Δεν είμαι αυτός που θα ήθελα να είμαι.

Δεν είμαι αυτός που θα έπρεπε να είμαι.

Δεν είμαι αυτός που η μαμά μου θα ήθελε να είμαι.

Δεν είμαι καν αυτός που ήμουν.

Είμαι αυτός που είμαι.

Όλες οι νευρώσεις ξεκινούν από τη στιγμή που προσπαθούμε να είμαστε αυτό που δεν είμαστε.

 Εσύ είσαι όπως είσαι.

Εσύ δεν είσαι όπως χρειάζομαι να είσαι.

Εσύ δεν είσαι όπως ήσουν.

Εσύ δεν είσαι όπως συμφέρει εμένα να είσαι.

Εσύ δεν είσαι όπως θέλω εγώ να είσαι.

Εσύ είσαι όπως είσαι.

Ο ορισμός μιας ώριμης και αληθινής σχέσης είναι η ανιδιοτελή προσπάθεια να δημιουργείς χώρο στον άλλον, ώστε να μπορεί να είναι όπως είναι.

JORGE BUCAY

Υπάρχει ακόμη ανθρωπιά; Δείτε το βίντεο.

Εσύ πώς θα αντιδρούσες αν έβλεπες ένα παιδί μόνο και ανυπεράσπιστο στο κρύο;;;

θα μοιραζόσουν μαζί του την ζακέτα σου;;;

Κάντε τη θετική σκέψη… τρόπο ζωής!

«Όποιος προχωρά με αυτοπεποίθηση προς τα όνειρά του και προσπαθεί να ζήσει τη ζωή που έχει φανταστεί, τότε θα γνωρίσει απροσδόκητη επιτυχία».

Αν θέλετε να ορίζετε εσείς τη μοίρα σας, πρέπει η θετική σκέψη να σας γίνει καθημερινός τρόπος ζωής. Πρέπει να αποκτήσετε αυτοπεποίθηση και να ενεργείτε με τρόπους που αντανακλούν τη θετική σας αντίληψη για τη ζωή και τα πράγματα.

Όλη αυτή η φιλοσοφία αποτυπώνεται σε μια φράση του Henry David Thoreau η οποία σε ελεύθερη μετάφραση λέει: «Όποιος προχωρά με αυτοπεποίθηση προς τα όνειρά του και προσπαθεί να ζήσει τη ζωή που έχει φανταστεί, τότε θα γνωρίσει απροσδόκητη επιτυχία».

Αυτή η φράση είναι γεμάτη ισχυρές λέξεις και έννοιες! Αν την πιστέψετε βαθιά μέσα σας, τότε πραγματικά μπορεί να μεταμορφωθεί σε μία μαγική φόρμουλα που μπορεί να σας φέρει όλα όσα ονειρεύεστε στη ζωή. Μια μαγική φόρμουλα που μπορεί να αλλάξει τον τρόπο που σκέφτεστε και να σας γεμίσει θετική ενέργεια για να πετύχετε τους στόχους σας. Ας την δούμε λίγο πιο αναλυτικά.

Αν «προχωράτε» σημαίνει ότι αναλαμβάνετε δράση, πηγαίνετε μπροστά. Στην ουσία δημιουργείτε νέες συνήθειες και, μέρα με τη μέρα, πλησιάζετε περισσότερο το στόχο σας. Δεν έχει σημασία εάν κάνετε μικρά βηματάκια ή τεράστια άλματα, αρκεί να σημειώνετε πρόοδο.

Αν προχωράτε με αυτοπεποίθηση και θετική σκέψη προς τα όνειρά σας, τότε είστε στην πιο δυναμική κατάσταση που θα μπορούσατε ποτέ. Η αυτοπεποίθηση είναι ένα πολύ δυνατό συναίσθημα που μπορεί να αλλάξει την πορεία των πραγμάτων και όλοι την έχουμε μέσα μας. Απλά πρέπει να την ανακαλύψετε και να νιώσετε τη δύναμή της! Η αυτοπεποίθηση είναι η κινητήριος δύναμη που μπορεί να σας οδηγήσει στα όνειρά σας. Πρέπει όμως να ξέρετε ποια είναι αυτά γιατί πολύ συχνά οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν πού πηγαίνουν. Ξέρουν τι δεν τους αρέσει αλλά δυσκολεύονται πολύ να βρουν αυτό που τους αρέσει. Σκεφτείτε σοβαρά πού θέλετε να φτάσετε και φροντίστε ώστε οι ενέργειες και η θετική σας σκέψη να οδηγούν στην εκπλήρωση των ονείρων σας!

Αν προσπαθείτε να ζήσετε τη ζωή που ονειρεύεστε, στην ουσία αποκτάτε μία εικόνα, του πώς θα ήταν η ζωή σας εάν είχατε όλα όσα επιθυμείτε. Επιπλέον, εάν έχετε συνεχώς στο μυαλό σας πώς θα είναι η ζωή των ονείρων σας, θα νιώσετε την εμπειρία σαν να είναι πραγματική. Αυτό θα σας δυναμώσει συναισθηματικά, θα ισχυροποιήσει ακόμα περισσότερο τα κίνητρά σας και θα σας δώσει τη δύναμη να συνεχίσετε.

Αν πιστέψετε στη φράση του David Thoreau και ακολουθήσετε το θετικό τρόπο σκέψης που πρεσβεύει είναι πολύ πιθανό να κατακτήσετε τους στόχους σας. Είναι σαν όλο το σύμπαν να συνωμοτεί για να επιτύχετε! Μόνο που δεν μπορείτε να γνωρίζετε τον χρόνο και τον τρόπο που θα έρθει αυτή η επιτυχία. Εσείς αυτό που πρέπει να κάνετε είναι να επιλέξετε προσεκτικά τα όνειρά σας, να εξελίσσεστε διαρκώς, να έχετε αυτοπεποίθηση, θετική σκέψη και να είστε σίγουροι ότι η επιτυχία δεν θα αργήσει να έρθει!

ΠΗΓΉ : tsemperlidou.gr

"Τα Σπίτια"

                 Τα Σπίτια                                          

Τα σπίτια φυτρώνουν και αυτά
σαν τα λουλούδια
Μαραίνονται και αυτά με τα χρόνια,
σαν τα λουλούδια

Άμα παίζαμε το video της ζωής μας γρήγορα,
θα μέναμε εκστατικοί

Μπαίνεις για πρώτη φορά στο σπίτι σου αγκαλιά
στα χέρια, μόλις γεννιέσαι
Βγαίνεις μετά, αγκαλιά
στα χέρια ή με το καρότσι

Μετά με τα παπούτσια σου, τα πρώτα
Μετά με ένα παιχνίδι στο χέρι και έναν σκούφο μέχρι τα μάτια
Και το άλλο χέρι στο χέρι των γονιών
Μετά κρατάς μία σάκα
Μετά μόνο τα κλειδιά και ένα πουλόβερ
«Που ήσουνα τόσες ώρες»;
«Άσε με μάνα!»

Και από εκεί και μετά όλο και κάτι κρατάς
Την πρώτη σου βαλίτσα για την εκδρομή
Τον πρώτο σου έρωτα, τον φέρνεις σπίτι όταν λείπουν οι δικοί σου
Μετά κρατάς το παιδί σου,
εσύ και το φέρνεις
Μετά κρατά τους δικούς σου, που μεγάλωσαν
και τους πας όπου θέλουν

Μετά κρατάς το στόμα σου κλειστό και λες λίγα
Μετά κρατάς τα έπιπλα για να περπατήσεις
Όλα από μία πόρτα
Περνάνε, όλα περνάνε
Η ζωή η ίδια είναι ένα πέρασμα
Περνάς καλά; Να περάσεις καλά!

Περαστικά, περαστικός
Περαστικός ήμουν
Έτσι έπρεπε να λέει ο έρωτας όταν έρχεται
και σε βρίσκει
Απροειδοποίητα και εμείς του λέμε περάστε

                  Λίνα Νικολακοπούλου

Μελοποιημένη Ποίηση..τραγούδα τα αγαπημένα σου ποιήματα και το αντίστροφο (Υπόγεια Ρεύματα,Kατσιμίχα, Aρβανιτάκη , Παπακωνσταντινου..)

Κατσιμιχαίοι

Το Δωμάτιο : Λένα Παπά

Μες στο κλειστό δωμάτιο μπορείς να βρεις
ό,τι δεν τόλμησες ποτέ να ονειρευτείς
κι ό,τι μέσα σου βαθιά αγάπησες
κι όμως ποτέ δεν είδες να βγαίνει αληθινό

Όλα είναι εκεί, εκεί υπάρχουν όλα
μες στο κλειστό δωμάτιο, όλα και τίποτα
αγάλματα θεών λησμονημένων και της Ελένης το πουκάμισο
όλα είναι εκεί κι άλλα πολλά, που κάποτε φαντάστηκες

Ο φόβος του Χριστού στον κήπο της Γεθσημανή**
τα βήματα της θλίψης του, της αίγλης του το φως
το αίμα των θυσιασμένων και οι χαμένοι στόχοι τους
το ψύχος το δριμύ των χωρισμών

Το διαμαντένιο αηδόνι του βασιλιά της Κίνας
σινιάλα από φάρους που σβηστήκαν
και μαγικά τοτέμ από άγνωστες φυλές
κι εφηβικά κορμιά και καλοκαίρια γαλανά
θάνατοι και φωτιές κι αόρατη ομορφιά

Μες στο κλειστό δωμάτιο υπάρχουν όλα
αν έχεις μάτια να τα δεις, αν έχεις χέρια να τ’ αγγίξεις

μπορείς να βρεις κλειδί να ξεκλειδώσεις τη σιωπή τους
αρκεί να πας, ολάνοιχτος, γυρεύοντάς τα

Ελευθερία Αρβανιτάκη

Το Παράπονο : Οδυσσέας Ελύτης

Εδώ στου δρόμου τα μισά
έφτασε η ώρα να το πω
Άλλα είν' εκείνα που αγαπώ
γι' αλλού γι' αλλού ξεκίνησα

Στ' αληθινά στα ψεύτικα
το λέω και τ' ομολογώ
Σαν να 'μουν άλλος κι όχι εγώ
μες στη ζωή πορεύτηκα

Όσο κι αν κανείς προσέχει
όσο κι αν τα κυνηγά
Πάντα πάντα θα 'ναι αργά
δεύτερη ζωή δεν έχει.

Υπόγεια ρεύματα

Κακή Φωτιά : Kωστής Παλαμάς

Εγώ είμ’ εδώ ανυπόταχτος και παραστρατισμένος, 
εγώ δαγκώνω με θυμό της φτώχειας το ψωμί, 
νόθος της τέχνης είμ’ εγώ και της ιδέας διωγμένος
από μιαν έγνοια ο νους θολός, δαρμένο το κορμί. 

Ο λύχνος μου στης ιερής μελέτης το τραπέζι 
σαν ένα νεκροκάντηλο στα μάτια μου αχνοπαίζει
όλα πολέμια κρύα βιβλία, κοντύλια και χαρτιά. 
Με καίει κακιά φωτιά. 

Εμέ η ζωή μου πλάνεμα και η γέννησή μου λάθος
το λόγο δεν ορέγομαι, δεν ξέρω το ρυθμό
σέρνουν εμένα δυο άλογα, τ’ αράπικο το πάθος 
και τ’ αφροστάλαχτο όνειρο μπορεί και στο γκρεμό.

Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Το Μαχαίρι : Νίκος Καββαδίας

Απάνω μου έχω πάντοτε στη ζώνη μου σφιγμένο
ένα παλιό αφρικάνικο ατσάλινο μαχαίρι
όπως αυτά που συνηθούν και παίζουν οι αραπάδες 
που από έναν γέρο έμπορο αγόρασα στ’ Αλγέρι.

Θυμάμαι, ως τώρα να `τανε, το γέρο παλαιοπώλη, 
όπου έμοιαζε με μια παλιά ελαιγραφία του Γκόγια, 
ορθόν πλάι σε μακριά σπαθιά και σε στολές σχισμένες, 
να λέει με μια βραχνή φωνή τα παρακάτου λόγια:

«Ετούτο το μαχαίρι, εδώ, που θέλεις ν’ αγοράσεις
με ιστορίες αλλόκοτες ο θρύλος το `χει ζώσει, 
κι όλοι το ξέρουν πως αυτοί που κάποια φορά το `χαν, 
καθένας κάποιον άνθρωπο δικό του έχει σκοτώσει.

Ο Δον Μπαζίλιο σκότωσε μ’ αυτό τη Δόνα Τζούλια, 
την όμορφη γυναίκα του γιατί τον απατούσε.
ο Κόντε Αντόνιο, μια βραδιά, τον δύστυχο αδελφό του
με το μαχαίρι τούτο εδώ κρυφά δολοφονούσε.

Ένας αράπης τη μικρή ερωμένη του από ζήλεια
και κάποιος ναύτης Ιταλός ένα Γραικό λοστρόμο.
Χέρι με χέρι ξέπεσε και στα δικά μου χέρια.
Πολλά έχουν δει τα μάτια μου, μα αυτό μου φέρνει τρόμο.

Σκύψε και δες το, μια άγκυρα κι ένα οικόσημο έχει, 
είναι αλαφρύ για πιάσε το δεν πάει ούτε ένα κουάρτο, 
μα εγώ θα σε συμβούλευα κάτι άλλο ν’ αγοράσεις.»
Πόσο έχει; Μόνο φράγκα εφτά. Αφού το θέλεις πάρ’το.

Ένα στιλέτο έχω μικρό στη ζώνη μου σφιγμένο, 
που η ιδιοτροπία μ’ έκαμε και το `καμα δικό μου, 
κι αφού κανένα δε μισώ στον κόσμο να σκοτώσω, 
φοβάμαι μη καμιά φορά το στρέψω στον εαυτό μου..

Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Θεσσαλονίκη : Νίκος Καββαδίας

Ήταν εκείνη τη νυχτιά που φύσαγε ο Βαρδάρης
το κύμα η πλώρη εκέρδιζεν οργιά με την οργιά
σ’ έστειλε ο πρώτος τα νερά να πας για να γραδάρεις
μα εσύ θυμάσαι τη Σμαρώ και την Καλαμαριά

Ξέχασες κείνο το σκοπό που λέγανε οι Χιλιάνοι
άγιε Νικόλα φύλαγε κι αγιά θαλασσινή
τυφλό κορίτσι σ’ οδηγάει παιδί του Μοντιλιάνι
που τ’ αγαπούσε ο δόκιμος κι οι δυο Μαρμαρινοί

Απάνω στο γιατάκι σου φίδι νωθρό κοιμάται
και φέρνει βόλτες ψάχνοντας τα ρούχα σου η μαϊμού
εκτός από τη μάνα σου κανείς δε σε θυμάται
σε τούτο το τρομακτικό ταξίδι του χαμού

Κάτω από φώτα κόκκινα κοιμάται η Σαλονίκη
πριν δέκα χρόνια μεθυσμένη μου είπες σ’ αγαπώ
αύριο σαν τότε και χωρίς χρυσάφι στο μανίκι
μάταια θα ψάχνεις το στρατί που πάει για το Ντεπό

Κατσιμιχαίοι

Γυναίκα της Ψυχής μου : Γιώργος Σεφέρης

Γυναίκα, της ψυχής μου ξένη
Το ξάφνιασμά σου μου απομένει
Ωραία γυναίκα αγαπημένη, 
Το βράδυ αυτό το ανόητο, σήμερα
Και των ματιών σου οι μαύροι κρίκοι
Και της νυχτιάς η ανάερη φρίκη...

Σκύψε να μπεις πάλι στη θήκη
Λεπίδι της σιωπής μου, χίμαιρα