ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΜΥΝΗΜΑΤΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ!

Η λεκτική βία είναι ακόμη χειρότερη από την σωματική....

Ένα κλικ μπορεί να αλλάξει το μέλλον σου,βάλε ζώνη......

Η σιωπή είναι επώδυνη....

Το 50% των αυτοκτονιών συμβαίνει από ηλικιωμένους λόγω εγκατάλειψης....

Κοινωνική αδιαφορία και έλλειψη αλλυλεγγύης

Για την κατασκευή μιας γούνας απαιτούνται 120 διαφορετικά δέρματα ζώων.....

Κοινωνικά αόρατος.......

Η αποξένωση που προκαλούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης

ΣΕ ΑΓΑΠΩ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ..

«Εάν μια μέρα με δεις "γέρο"... εάν λερώνομαι όταν τρώω και δεν μπορώ να ντυθώ... έχε υπομονή. Θυμήσου πόσο καιρό μου πήρε για να σου τα μάθω... Εάν όταν μιλάω μαζί σου επαναλαμβάνω τα ίδια πράγματα, μην με διακόπτεις, άκουσε με. Oταν ήσουν μικρός κάθε μέρα σου διάβαζα το ίδιο παραμύθι μέχρι να σε πάρει ο ύπνος. Όταν δεν θέλω να πλυθώ μην με μαλώνεις και μην με κάνεις να αισθάνομαι ντροπή... Θυμήσου όταν έτρεχα από πίσω σου και έβρισκες δικαιολογίες όταν δεν ήθελες να πλυθείς. Όταν βλέπεις την άγνοιά μου στις νέες τεχνολογίες, δώσε μου χρόνο και μη με κοιτάς ειρωνικά, εγώ είχα όλη την υπομονή να σου μάθω το αλφάβητο. Όταν κάποιες φόρες δεν μπορώ να θυμηθώ ή χάνω τον συνειρμό των λέξεων, δώσε μου χρόνο για να θυμηθώ και εάν δεν τα καταφέρνω μην θυμώνεις... Το πιο σπουδαίο πράγμα δεν είναι εκείνο που λέω αλλά η ανάγκη που έχω να είμαι μαζί σου και κοντά σου και να με ακούς. Όταν τα πόδια μου είναι κουρασμένα και δεν μου επιτρέπουν να βαδίσω μην μου συμπεριφέρεσαι σαν να ήμουν ένα "βάρος", έλα κοντά μου με τα δυνατά σου μπράτσα, όπως έκανα εγώ όταν ήσουν μικρός και έκανες τα πρώτα σου βήματα. Όταν λέω πως θα ήθελα να "πεθάνω"... μη θυμώνεις, μια μέρα θα καταλάβεις τι είναι αυτό που με σπρώχνει να το πω. Προσπάθησε να καταλάβεις πως στην ηλικία μου δεν ζεις, επιβιώνεις. Μια μέρα θα ανακαλύψεις ότι παρόλα τα λάθη μου πάντοτε ήθελα το καλύτερο για σένα, για να σου ανοίξω τον δρόμο. Βοήθησέ με να περπατήσω, βοήθησέ με να τελειώσω τις ημέρες μου με αγάπη και υπομονή. Σε αγαπώ παιδί μου...»

πηγη: ipaideia.gr

Ο ΧΡΟΝΟΣ ΑΛΛΑΞΕ, ΕΣΥ;;;;

    Με αφορμή τις γιορτινές αυτές μέρες σκέφτηκα πως έπρεπε και γω να γράψω κάτι. Αναρωτιόμουν για ώρες και προσπαθούσα να σκεφτώ κάτι όμορφο και αισιόδοξο για την νέα χρονιά όλα όμως έμοιαζαν άσχημα μέσα μου. Τους περισσότερους από εμάς η νέα χρονιά μας βρήκε χαμογελαστούς και ευτυχισμένους στα πλουσιοπάροχα τραπέζια μας, άλλους μεθυσμένους, άλλους σκασμένους από το φαγητό και άλλους με το πιρούνι στο χέρι. Αγκαλιές - φιλιά - χιλιάδες ευχές ...φωτογραφίες, βίντεο, μουσικές, τραγούδια.

    Είχα  ένα φίλο κάποτε που πάντα μου'λεγε να χαμογελάω όσα προβλήματα και να 'χω, να ελπίζω πάντα για το καλύτερο χωρίς να κοιτάω το χθες και χωρίς να με νοιάζει το αύριο. Πριν 2 μέρες λοιπόν προχωρώντας στο δρόμο συνάντησα ένα πιτσιρίκι με ένα ακορντεόν στο χέρι, γύρω φώτα μουσικές, η πόλη στολισμένη και το πιτσιρίκι εκεί, με το ακορντεόν να ζητιανεύει και να έχει συνάμα ένα λαμπερό χαμόγελο στο πρόσωπο του. Για μια στιγμή ένιωσα άσχημα και έπιασα τον εαυτό μου να στεναχωριέται γι'αυτό που είδε,να απελπίζεται...σε 5 λεπτά όμως το'χα ξεχάσει και έσκασα ένα χαμόγελο και εγώ στον εαυτό μου υπενθυμίζοντας μου εκείνη την συμβουλή που τηρούσα πάντα, το χαμόγελο. Χαμογελώντας λοιπόν συνέχισα να προχωράω για το σπίτι και λίγο πριν στρίψω στο τελευταίο στενό παρατήρησα ένα κόκκινο αμάξι σταματημένο στο τέλος του δρόμου,είναι για μήνες εκεί,τουλάχιστον 4 απ'οσο μπορώ να θυμάμαι. Σ'αυτό το κόκκινο λοιπόν χριστουγεννιάτικο αμάξι γιατί είχε και έναν πλαστικό Αη- Βασίλη από έξω , ζουν 4 ολόκληρους μήνες 2 γέροι με το εγγονάκι τους. Βλέποντας τους λοιπόν ξαναχαμογέλασα σκεπτόμενη ότι είναι ευτυχισμένοι επειδή είναι όλοι μαζί και είναι χριστούγεννα, τουλάχιστον αυτό δείχνει ο στολισμένος Αη-Βασίλης τους.

      Σήμερα είναι η πρώτη μέρα του νέου χρόνου κι όμως δεν μπορώ να χαμογελάσω. Συνήθως όλοι μας αποχαιρετούμε τον παλιό χρόνο με χαρά αλλά και με λίγη θλίψη για όσα πήγαν στραβά. Ευχόμαστε ο νέος  να φέρει ευτυχία υγεία και αγάπη. Μερικοί άπληστοι εύχονται χρήμα και καλοπέραση, άλλοι πάλι ένα απλό πιάτο φαί.

     Για πόσο ακόμη θα χαμογελάμε λοιπόν μόνο και μόνο επειδή έτσι πρέπει; Για πόσο ακόμη θα αγνοούμε την πραγματικότητα με μόνο σκοπό την επιβίωση μας και την βολή μας; Και σημαντικότερο απ'όλα.....για πόσο ακόμη θα περιμένουμε να φέρει ο νέος χρόνος την αγάπη και τη χαρά αν δεν την δώσουμε εμέις απλόχερα σ'αυτούς που την έχουν ανάγκη;;

Ο ΧΡΟΝΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΝ ΔΕΝ ΑΛΛΑΞΕΙΣ ΠΡΩΤΑ ΕΣΥ....


ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ.

~X.π.Χ~