Ξυπνάς ένα ακόμα πρωινό με τον ίδιο κόμπο στο στομάχι, για ακόμα μια ίδια μέρα που λες και βγήκε από φωτοτυπικό μηχάνημα. Το πρωινό σου ίδιο, τίποτα. Ένας καφές στο δρόμο και τρέξιμο ως την δουλειά σου. Λέω "δουλειά" κι όχι "εργασία" γιατί με το πρώτο μπορείς να κάνεις λογοπαίγνιο.
Όσο βρίσκεσαι στο μπουντρούμι σου σού απαγορεύεται να σκεφτείς, να ονειρευτείς, να εξελιχθείς. Αλλιώς ένα άλλο γρανάζι θα σε αντικαταστήσει και εσύ θα νιώθεις αποτυχημένος που δεν κατάφερες να είσαι αυτό που ήθελαν. Περιμένεις καρτερικά να περάσει η ώρα ώστε να γυρίσεις βλαστημώντας στο όμορφο κλουβί σου. Τράπεζες, λογαριασμοί και γαμησιάτικα σε περιμένουν σαν πιστά σκυλιά έξω από την πόρτα σου να τα ταΐσεις καθώς γυρνάς.
Ο ελεύθερος σου χρόνος θύμα της καταναλωτικής μανίας και της αυτοπροβολής, καθώς βιάζεται από τα social media. Η ανάγκη σου για αυτοεπιβεβαίωση ξεπερνάει κάθε αρχέγονη ανάγκη. Κλεισμένος σε ένα ηχομονωμένο κουτί γεμάτο ανθρώπους, νιώθεις μόνος, γιατί δεν έμαθες ποτέ ποιος είσαι και τι θες. Ή το έμαθες και εθελοτυφλείς, γιατί αλίμονο να μην πας με τους πολλούς, με τη μάζα.
Το συναίσθημα, οι σχέσεις και η βοήθεια, δεν ήταν μέσα στην ύλη των εξετάσεών σου. Αρκεί όμως που πήρες το χαρτί, γιατί ποιος ξέρει τι θα πει ο κόσμος. Δεν φταις εσύ, έτσι σε έμαθαν, μαζί με το να μη μιλάς, να κάνεις τούμπες, να κάνεις τον νεκρό.
Φίλοι μιας χρήσεως σαν τα ληγμένα προφυλακτικά σου, γιατί τα χρήματα που βγάζεις δεν είναι αρκετά ν' αγοράσεις έναν αληθινό. Πιστεύω μιας χρήσεως σαν την δόση απ' τα "ζάκια", γιατί η κρίση σου ξεπαρθενεύτηκε σε ένα στεγνό γαμήσι από τη μαζικότητα.
Συνήθισες να προσκυνάς ό,τι σου επέβαλαν. Η εναλλακτικότητα έπαψε να υπάρχει ακόμη και υποσυνείδητα μέσα σου. Ασπάζεσαι κάθε μορφή βίας γιατί δεν έμαθες να σέβεσαι την διαφορετικότητα και τον διάλογο. Η ψυχή σου σαπίζει στα τάρταρα των πιο σκοτεινών σου ενοχών. Μα ξέρεις, υπάρχει λύση σε όλο αυτό, αρκεί να πατήσεις με δύναμη το κουμπί, να πυροδοτήσεις κάθε βόμβα σε κάθε γέφυρα που σε συνδέει με κάθε τι σάπιο. Τρέξε μακρυά από κάθε τι ψεύτικο. Μην σταματήσεις να αναζητάς την αλήθεια. Τάιζε την ψυχή σου, όχι μόνο το στομάχι σου. Βρες ένα λόγο να σηκώνεσαι χαρούμενος. Ξύπνα.
Όσο βρίσκεσαι στο μπουντρούμι σου σού απαγορεύεται να σκεφτείς, να ονειρευτείς, να εξελιχθείς. Αλλιώς ένα άλλο γρανάζι θα σε αντικαταστήσει και εσύ θα νιώθεις αποτυχημένος που δεν κατάφερες να είσαι αυτό που ήθελαν. Περιμένεις καρτερικά να περάσει η ώρα ώστε να γυρίσεις βλαστημώντας στο όμορφο κλουβί σου. Τράπεζες, λογαριασμοί και γαμησιάτικα σε περιμένουν σαν πιστά σκυλιά έξω από την πόρτα σου να τα ταΐσεις καθώς γυρνάς.
Ο ελεύθερος σου χρόνος θύμα της καταναλωτικής μανίας και της αυτοπροβολής, καθώς βιάζεται από τα social media. Η ανάγκη σου για αυτοεπιβεβαίωση ξεπερνάει κάθε αρχέγονη ανάγκη. Κλεισμένος σε ένα ηχομονωμένο κουτί γεμάτο ανθρώπους, νιώθεις μόνος, γιατί δεν έμαθες ποτέ ποιος είσαι και τι θες. Ή το έμαθες και εθελοτυφλείς, γιατί αλίμονο να μην πας με τους πολλούς, με τη μάζα.
Το συναίσθημα, οι σχέσεις και η βοήθεια, δεν ήταν μέσα στην ύλη των εξετάσεών σου. Αρκεί όμως που πήρες το χαρτί, γιατί ποιος ξέρει τι θα πει ο κόσμος. Δεν φταις εσύ, έτσι σε έμαθαν, μαζί με το να μη μιλάς, να κάνεις τούμπες, να κάνεις τον νεκρό.
Φίλοι μιας χρήσεως σαν τα ληγμένα προφυλακτικά σου, γιατί τα χρήματα που βγάζεις δεν είναι αρκετά ν' αγοράσεις έναν αληθινό. Πιστεύω μιας χρήσεως σαν την δόση απ' τα "ζάκια", γιατί η κρίση σου ξεπαρθενεύτηκε σε ένα στεγνό γαμήσι από τη μαζικότητα.
Συνήθισες να προσκυνάς ό,τι σου επέβαλαν. Η εναλλακτικότητα έπαψε να υπάρχει ακόμη και υποσυνείδητα μέσα σου. Ασπάζεσαι κάθε μορφή βίας γιατί δεν έμαθες να σέβεσαι την διαφορετικότητα και τον διάλογο. Η ψυχή σου σαπίζει στα τάρταρα των πιο σκοτεινών σου ενοχών. Μα ξέρεις, υπάρχει λύση σε όλο αυτό, αρκεί να πατήσεις με δύναμη το κουμπί, να πυροδοτήσεις κάθε βόμβα σε κάθε γέφυρα που σε συνδέει με κάθε τι σάπιο. Τρέξε μακρυά από κάθε τι ψεύτικο. Μην σταματήσεις να αναζητάς την αλήθεια. Τάιζε την ψυχή σου, όχι μόνο το στομάχι σου. Βρες ένα λόγο να σηκώνεσαι χαρούμενος. Ξύπνα.
Φοίνικας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου