...Δεν θα σου χαρίσω αυτό που γυρεύεις. Δεν θα αντιληφθείς το διάβα μου στο πλάι σου. Ξεγλιστράω πίσω από το αδηφάγο βλέμμα σου στο άδειο σφραγισμένο παράθυρο. Κατασπαράζει άχρωμα ήχους, πρόσωπα, συνειδήσεις. Εδώ είναι περίμετρος. Εδώ σκουριασμένες σκιές τις στριμώχνεις σε σωρούς. Εδώ τα λόγια που λησμόνησες γίνονται χνάρια που αχνοφαίνονται στο χιονισμένο λόφο κι οσμίζονται τα αγρίμια...
...Δε γυρεύω να ρουφήξω το δηλητήριο από το μανδύα που ξεσκίζει τη σάρκα σου. Δεν θα ξεπλύνεις τις ουλές σου με γλυκό νερό. Θα κρυφτώ σε μια ανεπαίσθητη χημική αντίδραση του νου. Θα χρωματίσω τους ήχους που θρέφουν τους παλμούς σου και θα κάψω τις μάσκες που ντύνονται το σκοτάδι σου. Εδώ είναι περίμετρος. Εδώ άγριες χορδές γεμίζουν γλυκές μελωδίες τις κοιλάδες της Σελήνης. Εδώ οι φλόγες που τρέμεις σαν τις θυμάσαι, γίνονται βήματα από παιδιά στο κατώφλι σου που σπρώχνονται και σκοντάφτει το ένα στο άλλο...
...Εδώ είναι περίμετρος. Εδώ αντηχεί ο εκκωφαντικός μόνιμος ψίθυρος μιας νυχτοπεταλούδας...
Αστέρης Δ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου