Ασφάλεια(;)

Θέλουμε να είμαστε ασφαλείς. Η αναζήτηση αυτής της ασφάλειας, είτε ψυχικής είτε σωματικής αλλά κυρίως σωματικής, είναι παράγωγο του ενστίκτου της επιβίωσης. Και αναφέρομαι συχνά στα ένστικτα γιατί είναι η γλώσσα προγραμματισμού μας και οριζόμαστε από αυτά.

Προσωπική ασφάλεια είναι σχετικά εύκολο να αναπτυχθεί είτε με γυμνασμένο σώμα και καλή φυσική κατάσταση, είτε με τέχνες αυτοάμυνας ακόμα και με ελαφρύ όπλο. Όλα χρήσιμα όταν πρόκειται για μια επικίνδυνη κατάσταση.
Τι γίνεται όμως όταν όλοι αυτοί οι τρόποι αναζήτησης της ασφάλειας, όσο αποτελεσματικοί και αν είναι στην εφαρμογή τους, δεν ελέγχονται και δεν χρησιμοποιούνται σωστά; Όταν δηλαδή οι αποφάσεις για το πως θα χρησιμοποιηθούν αυτοί οι τρόποι είναι λάθος, τότε ίσως να φανούν άχρηστα όλα τα μέσα που διαθέτεις. Οπότε καταλήγω στο συμπέρασμα ότι ο τρόπος που πράττουμε και το αν πράττουμε το αντικειμενικά καλύτερο για μας, εξαρτάται από το πόσο υγιές είναι το μυαλό μας ό,τι και αν σημαίνει αυτό.

Το μυαλό μας ελέγχεται παρ' όλα αυτά από τα συναισθήματα γιατί είναι τα μόνα που δεν μπορεί να κατευνάσει τόσο εύκολα, ίσως και καθόλου. Παρασυρόμαστε από αυτά γιατί δεν υπάρχουν απλώς, αλλά ρέουν μέσα μας και επηρεάζουν τα πάντα. Εκεί είναι που το μυαλό χάνει τον έλεγχο σχεδόν. Πόσες φορές έχουμε παρασυρθεί από συναισθήματα και κάναμε μια αθώα σκανταλιά μέχρι και μεγάλο λάθος(;) Συνήθως μπαίνουν τα συναισθήματα στη μέση (φόβου, μίσους - αγάπης, περιέργειας, χαράς κτλ) και επηρεάζουν τις αποφάσεις μας.

Φαντάσου λοιπόν έναν κόσμο στον οποίο κάποιος θα μπορούσε να ελέγξει τα συναισθήματα μας άμεσα. Θα χειριζόταν τον καθένα ξεχωριστά και θα πετύχαινε ό,τι ήθελε. Αυτός ο κάποιος όμως γρήγορα θα καταλάβαινε τη δύναμή του και θα κατεύναζε τα δικά του συναισθήματα. Θα γινόταν ψυχρός και αδίστακτος και θα ήταν διατεθειμένος να κάνει τα πάντα για να φτάσει στην απόλυτη αυτο-ολοκλήρωση.
Για να πετύχει κάτι τέτοιο θα χρειαζόταν να ελέγχει πιο μαζικά τους ανθρώπους και με γρήγορους και σταθερούς ρυθμούς θα κατάφερνε να ελέγχει τους πάντες όσο παράλογα και αν είναι τα συναισθήματα που τους προκαλεί. Γιατί αν μία αντίληψη είναι αποδεκτή γενικά τότε δεν χρειάζεται να 'ναι και σωστή για να συνεχίσει να υπάρχει παρασιτικά και να διαιωνίζεται.

Αφού το φαντάστηκες επέτρεψε μου να σου πω ότι αυτή η φαντασία δεν απέχει και πολύ από την πραγματικότητα. Σκέψου τι είναι αυτό που παίρνεις συνεχώς από το περιβάλλον σου. Τρόμο και διασκεδαστική χαρά. Διαφημίσεις που δείχνουν χαρούμενους ανθρώπους με έντονα χρώματα σε ξεθωριασμένες γειτονιές, είδωλα ευπαρουσίαστα να διασκεδάζουν ξεδιάντροπα και ενώ διασκεδάζουν φοράνε συγκεκριμένα ρούχα. Και εμείς ματαιόδοξα φοράμε τα ρούχα τους, έχουμε τα κινητά τους, και συμπεριφερόμαστε στους ανθρώπους γύρω μας με έναν σιχαμένο τρόπο βουτηγμένο στο ψέμα.

Κάνουμε ότι κάνουν ελπίζοντας να γευτούμε και εμείς αυτή την αηδιαστική χαρά. Και ταυτόχρονα μοιράζουν απλόχερα φόβο. Τρομοκράτες να σφάζουν ανθρώπους, επικείμενους πολέμους (ακόμα και χύμα απειλούν με συρράξεις αν δεν βρεθεί λύση), καταστροφή του περιβάλλοντος (μένοντας μόνο στην προβολή και όχι στην αντιμετώπιση), επικίνδυνους τρομοκράτες με μακρύ μιζανπλί μαλλί.

Και εμείς τρέχουμε κυνηγώντας τη χαρά μπροστά μας και προσπαθούμε να φύγουμε από τον φόβο που μας κυνηγάει πίσω μας και δεν πάμε πουθενά. Σαν χαριτωμένο χαμστεράκι στο κλουβί του. Δεν νιώθουμε τίποτα άλλο. Χάσαμε το ρομαντισμό που άλλοι δημιούργησαν για κάποιο λόγο προφανώς. Το ρομαντισμό που μας έσωζε από την κυνικότητα.

Αν δεν προστατέψουμε τα συναισθήματα μας είμαστε εκτεθειμένοι. Και τα συναισθήματα μας τα προστατεύουμε από τις επιλογές που κάνουμε. Από το πως επιλέγουμε να διασκεδάζουμε και με ποιους, μέχρι το πως επιλέγουμε να ζήσουμε τη ζωή μας. Ειλικρίνεια, αγνά αισθήματα, καλοσύνη και αλληλεγγύη ή κακεντρέχεια, ανταγωνισμός, μίσος, ματαιοδοξία και βιτρίνα;

Tι μας φέρνει πιο κοντά στην αρμονική διαβίωση;
Δίλημμα επιβίωσης ίσως. Προστάτεψε τα συναισθήματα σου και θα είμαστε ασφαλής. Δεν χρειάζεται να κρυβόμαστε για να νιώσουμε ασφάλεια.

Ας αντιμετωπίσουμε ο ένας τον άλλον με ειλικρίνεια και σεβασμό. Μη μείνουμε όμως στα ωραία και όμορφα λόγια. Να πάμε ένα βήμα παρακάτω επιτέλους. Είναι η μόνη μας ελπίδα.

πηγή enfo.gr